FUTUHUL GAYB A.GEYLANİ

Abdulkadir Geylani Hazretlerinin Futuhul Gayb kitabı...

Tefeül düğmesi eklendi..

http://www.risalehaber.com/futuhul-gayb-abdulkadir-geylani-ve-bediuzzaman-15547yy.htm

AbdulKadir Geylani Hazretlerinin Makamı hep farklı oldu. Büyük veli zatlar onu kendine

vefatından sonra bile mürşit kabul etti. Kendisi İlim tahsili için diyar diyar gezen oğlunu birgün sohbete çıkarır. Çok derin meselelerle muhteşem bir sohbet yaparken bir bakar ki

insanlar esniyor. Sonra Oğlunun yerini kendisi alır daha bir iki cümle kurmamıştır ki halk

gözyaşı içinde ağlamaya başlar ve oğluna şöyle der:Oğul sen ilim için Şam a Bağdat a gittin amma biz de HAKKA gittik. Kendisi malı Mülkü kalbinden çıkar eline al diyerek günümüzde yapılması gerekeni o gün de anlatmıştır. Bizim zamanımızda olsaydı İbrahim Ethemi tahtında tacıyla irşad ederdik. Yani bunları bırakması gerekmezdi demiştir.

Üstad Bedüzzaman 2.Sait dönemine geçişini şöyle anlatır: Gavs-ı Âzam r.a. Fütuhul-Gaybıyla bana bir üstad ve tabip ve mürşid olduğu gibi, İmam-ı Rabbânî de r.a. Mektubatıyla bir enîs, bir müşfik, bir hoca hükmüne geçti. O vakit, ihtiyarlığa girdiğimden ve medeniyetin ezvâkından çekildiğimden ve hayat-ı içtimaiyeden sıyrıldığımdan pek çok memnun oldum, Allaha şükrettim.

Eski Said'in gâfil kafasına müthiş tokatlar indi, ‎اَلْمَوْتُ حَقٌّ 1 kaziyesini düşündü. Kendini bataklık çamurunda gördü. Medet istedi, bir yol aradı, bir halâskâr taharri etti. Gördü ki, yollar muhtelif; tereddütte kaldı. Gavs-ı Âzam olan Şeyh-i Geylânî'nin (r.a.) Fütuhu'l-Gayb namındaki kitabıyla tefe'ül etti. Tefe'ülde şu çıktı:

اَنْتَ فِى دَارِ الْحِكْمَةِ فَاطْلُبْ طَبِيبًا يُدَاوِي قَلْبَكَ * 2

Aciptir ki, o vakit ben Dârü'l-Hikmeti'l-İslâmiye âzâsı idim. Güya ehl-i İslâmın yaralarını tedaviye çalışan bir hekim idim. Halbuki en ziyade hasta ben idim. Hasta evvelâ kendine bakmalı; sonra hastalara bakabilir.

İşte, Hazret-i Şeyh bana der ki: "Sen kendin hastasın. Kendine bir tabip ara."

Ben dedim: "Sen tabibim ol." Tuttum, kendimi ona muhatap addederek, o kitabı bana hitap ediyor gibi okudum. Fakat kitabı çok şiddetliydi. Gururumu dehşetli kırıyordu. Nefsimde şiddetli ameliyat-ı cerrahiye yaptı. Dayanamadım, yarısına kadar kendimi ona muhatap ederek okudum; bitirmeye tahammülüm kalmadı. O kitabı dolaba koydum.

Fakat sonra, ameliyat-ı şifakârâneden gelen acılar gitti, lezzet geldi. O birinci üstadımın kitabını tamam okudum ve çok istifade ettim. Ve onun virdini ve münâcâtını dinledim, çok istifaza ettim.

RNK-Tarihçe-i Hayat/172

Rabbin'den razı olmaman, O'na itiraz etmen, zulmü O'na isnat etmen, musibeti ve darlığı daima hazır, aksine rızkı ve genişliği daima gecikmiş görmen ne kadar da ağır bir itham!