LA PAROLE ÉTERNELLE LA GENÈSE,

Genesis, dünya ve insanın başlangıç ​​kitabıdır. Aynı zamanda köken kitabı olarak da adlandırılır, çünkü sayfaları aracılığıyla dünyanın ve insanlığın kökenlerini çevreleyen şaşırtıcı olayların ve gerçeklerin farkındalığını alırız. Yaratılış kitabı sadece dünyadan ve insandan bahsetmekle kalmaz, aynı zamanda eserleri takdir edilen ve kendisinin yaptığı her şeyin çok olduğunu ilan eden Yaratıcısı bize Tanrı'ya bir bakış verir. iyi (Yaratılış 1:31). Bir bakış atıyoruz, çünkü dünyanın veya insanın başlangıcı ile ilgili kesin dönemlerle ilgili hiçbir ayrıntıya sahip değiliz. Kesin olan kesin: Yaratılış vardı ve yaratıcı - Tanrı - işleri iyi yaptı. Tarlaların çiçeklerinin, değişik renk ve formlarıyla, bahçelerimizin meyvelerinin o kadar lezzetli olduğu, sudaki ve sudaki birçok canlı formunun dikkatini çekecek ve düşünecek kadar güzel olması tesadüf değildir. Her dünya kendi türüne göre ürer - insan dahil. Hayır, bu mutlu bir tesadüf değil, çalışmaları mükemmel olanın tasarladığı ve uyguladığı bir plandır (Deuteronomy 32.4). Genesis bize insanın ahlaki gelişiminin erken evrelerini - çöküşünü ve Tanrı'nın restorasyon ve iyileşme planını anlatıyor. İnsan günah işlese de, Allah onu terketmedi; ve eğer ilk insan Tanrı'yı ​​masum haliyle aldattıysa, torunlarının birçoğu günah hallerinde Tanrı'nın sesine itaat etmiş ve alçakgönüllülükle adalet yolunda yürüdüler. Bu girişte Yaratılış kitabında bahsedilen bu soyundan iki tanesine dikkat çekiyoruz: İbrahim ve Yusuf. İbrahim, dünyadaki bütün ulusların kutsandığı inanç babası olarak bilinir. Canaan'a gitmesi için Tanrı'nın çağrısını aldı ve nereye gittiğini bilmeden ona itaat etti. İsraillilerin babası - Arapların atası - İsraillilerin atası İsraillilerin (Yakup) babasıdır. Bu sayede, acı bir biçimde karşı çıkan bu iki etnik grup, inançlarıyla birlik ve uzlaşmalarını bulabilir. Yusuf'un hayatı o kadar önemlidir ki, Yaratılış kitabı on dört bölümü kendisine ayırmıştır (37-50). Bu bölümleri son üç derste ele alıyoruz. Joseph'in bir çeşit Mesih olduğu söylenir. Bu doğru. Bunu, affetmeyi sevmenin ve doğru yolu seçmenin bir sembolü olarak görüyoruz (bkz. Yaratılış 50.20). Bu derslerin çalışkanlığı ve Yaratılış kitabı, canlı ve gerçek Tanrıya olan inancınızı güçlendirsin!