Rabindranath Tagore Sahitya in

halk Gurudev'den olarak bilinen Rabindranath Tagore, 19. ve 20. yüzyıllarda Bağlamsal Modernizm ile Bengalce edebiyat ve müzik yanı sıra Hint sanatını yeniden şekillendirilmiş bir Bengalce bilge idi. Gitanjali ve onun "derin duyarlı, taze ve güzel ayet" yazarı, onun şiir manevi ve cıva olarak görülmekteydi çeviride 1913 yılında Nobel Edebiyat Ödülünü kazanan ilk olmayan Avrupalı ​​oldu; Ancak onun "zarif düzyazı ve büyülü şiir" Bengal dışında büyük ölçüde bilinmemektedir. Tagore böylece klasik Sanskrit dayalı geleneksel modellerden kurtararak, yeni nesir ve nazım şekillerini ve Bengalce literatüre halk diline kullanımını gündeme getirdi. O Batı ve tersi Hint kültürünün en iyi tanıtan son derece etkili oldu ve o genellikle yüksek Sri Lanka, Nepal yanı sıra, Hindistan ve Bangladeş'te anılacak Modern Hint yarımadasının seçkin yaratıcı sanatçı olarak kabul edilir ve Pakistan.

Bu uygulama Gitanjali içerir ve Hintçe onun zamansız hikayelerinden bazıları vardır:

आँख की किरकिरी

गोरा

राजर्षि

गीतांजलि

पथ के दावेदार

रूस के पत्र

सीमान्त

समाज का शिकार

विदा

यह स्वतन्त्रता

भिखारिन

पिंजर

पाषाणी

प्रेम का मूल्य

पत्नी का पत्र

नई रोशनी

धन की भेंट

गूंगी

खोया हुआ मोती

काबुलीवाला

कवि का हृदय

कवि और कविता

अनधिकार प्रवेश

कंचन

अवगुंठन

अपरिचिता

अनाथ

अनमोल भेंट

अन्तिम प्यार

विद्रोही

अनार्यों की देन