RCM Retaining Wall

RCM İstinat Duvarı, inşaat mühendislerine, inşaat mühendisliği ile ilgili profesyonellere ve söz konusu kariyerdeki üniversite öğrencilerine yönelik mobil cihazlar için bir uygulamadır. Uygulama genellikle dört ana hesaplama süreci aracılığıyla istinat duvarlarının kontrol ve/veya yapısal jeoteknik tasarımına dayanmaktadır: Birincisi, jeoteknik kontrolde şu şekilde özetlenir: yanal itme, devrilme, tabandaki basınç ve düşey sehim. İkinci işlem, duvarın yapısını ve tabanını oluşturan beton elemanların her birinin, söz konusu gerilimlere göre, ya dolgu malzemesi üzerine eşit olarak dağıtılmış yük, duvar ekranı üzerindeki nokta yükü ile yapısal kontrolüne dayanır. veya tabanın topuğuna dağıtılan yük, bu tür kontroller bükülme ve kesme için olacaktır. Üçüncü hesaplama süreci, yapısal elemanların geometrisinin doğrulanmasında ve gerekli takviye çeliğinin tanımlanmasında özetlenir. Dördüncü ve son süreç ise kullanılan malzeme miktarlarının hesaplanmasına ve yerel para biriminde iş için ayrıntılı bir bütçe verilmesine dayanmaktadır. Programın tasarım felsefesi, yanal basınçların hesaplanması için iki ana teoriye dayanmaktadır: Coulomb\'un teorisi ve Rankine\'nin teorisi. Sismik değerlendirmeler, Mononobe-Okabe yaklaşımlarına dayanıyordu. Uygulamanın geliştirilmesi, kullanıcının giriş verilerini tanımlarken gerçek zamanlı olarak akıllı yardıma sahip olacağı şekilde detaylandırılmıştır. Program, farklı yapısal beton elemanların tasarımına ilişkin hususlar açısından sadece teknik olarak ACI 318-14 standardına dayanmadığından, aynı zamanda araştırma çalışması aracılığıyla jeoteknik-yapısal tasarımla ilgili çok sayıda kavram ve tavsiyeye de dayanmaktadır. Uygulamanın yaratıcısı tarafından, jeoteknik ve yapı mühendisliğindeki önemli yazarların kitaplarında gerçekleştirilir, böylece program kullanıcı geometrik veya mekanik verileri girdiğinde müdahale eder, burada kullanıcıya izin verilen minimum veya maksimum değerler hakkında bilgi verilir, böylece daha iyi bir akışkan hesaplama süreci sağlamak, kullanılan formüllere ve algoritmalara sürekli güvenilirlik sağlamak ve nihai tasarım sonuçlarını elde ederken mümkün olan en düşük hata payıyla.