Омӯзиши Намоз

Пайғамбари маҳбуби мо, салла-л-Лоҳу алайҳи ва саллам, тавассути ҳадис моро огоҳ мекунад:

«Намоз нагузоридан маънои дар ҳолати байни нобоварӣ ва бисёрхудоӣ буданро дорад. Яъне, рад кардани намоз ин роҳ ба сӯи нобоварӣ аст. Тавассути намоз нагузоридан роҳ ба сӯи нобоварӣ (куфр) ниҳон аст».

Дар Ислом ҳолати пурра аз намозгузорӣ озод будан вуҷуд надорад. Одамони бемор ва заиф низ намоз мегузоранд. Ҳатто дар вақти амалиёти ҳарбӣ намозро тарк кардан иҷозат дода намешавад. Ҳам барои намоз нагузоридан уқубат муайян шудааст ва ҳам барои касоне, ки тартиби гузоридани намозро риоя намекунанд, уқубат пешбинӣ шудааст. Онҳо касонеанд, ки чизеро аз намоз медузданд: бар имом пешдастӣ мекунанд, рукӯъ ва саҷдаро пурра адо намекунанд ва ғ.