آیه های سبز

آيه هاي سبز مجموعه ای است از برخوردها و حکايات مرحوم استاد که در نوشته ها و گفته های او پراکنده بود و به همت جمعی از دوستان گردآوری شده است. اين ها واقعياتی است که در قالب حکايت و داستان بيان شده و نشانه هايی است از شکوفايی و رويش و رشد.

برخوردهای او يادآور اين کلام حضرت علی(ع) است در وصف پيامبر(ص) که می فرمود: «طبيب دوّار بطبّه»؛ طبيبی که منتظر نمی ماند تا به سراغش بيايند، بلکه او خود به سراغ بيماران می رفت؛ بيمارانی که خود و راه و مقصد را گم کرده بودند. و نگاه او به حوادث ياد آور اين روايت که: «ما من شیء تراه عينک الا و فيه موعظة»؛ هيچ چيز نيست که چشمان تو آن را ببيند مگر اين که در آن موعظه ای است. و به همين جهت هميشه می گفت:«در هر حادثه درسی است». او هر حادثه را آيه و نشانه ای می ديد و يادآور درسی. و سعی می کرد تا اين درس را در نوشته ها و گفته ها به ديگران منتقل کند.

... من جوانى را سراغ داشتم سخت وابسته ى لباس و قيافه اش بود، حتى وسواسى داشت كه پارچه اش از كجا باشد و دوختش از فلان و مدلش از بهمان.

براى دوستى با او همين بس كه از لباسش و اتويش و قيافه اش تحسين كنى و يا از طرز تهيه ى آن بپرسى. او عاشق ظاهر سازى و سر و وضع مرتب بود و به اين خاطر از خيلى ها بريده بود تا اين كه عشقى بزرگ تر در دلش ريخت و با دخترى آشنا شد و با هم سفرى كردند و در راه تصادفى.

جوانك در آن لحظه ى بحرانى از رنج هاى خودش فارغ بود و خودش را فراموش كرده بود و به محبوبه اش مى انديشيد و سخت به او مشغول بود.

او به خاطر پانسمان محبوبش به راحتى لباس هايش را پاره مى كرد و زخم ها را مى بست و راستى سرخوش بود كه خطرى پيش نيامده است.

هنگامى كه عشقى بزرگ تر دل را بگيرد، عشق هاى كوچك تر نردبان آن خواهند بود.