Evlâdımı Geri Verin

Merdivene oturmuş etrafı seyredi­yordu Nuran. So­kakta heye­canla sağa sola koşuşan akranlarına ba­kıyordu. Bugün bay­ramdı; Rama­zan bayramı. Birileri onun adını nedense “Şeker” bayramı koy­muşlardı. Adı ne olursa olsun, Nuran ve kader arkadaşları için fark etmiyordu.

Küçük elini çenesine dayamış, boş ama yaşlı gözlerle et­rafa bakı­yordu. Değil bayramlık elbise, sa­çını bile tarama­mıştı. Nefret edi­yordu herşeyden. Neden ve niçinleri cevapla-yamıyordu. Ama herşeye karşı aynı nefreti ve hıncı hissediyordu....