Qir Ustidagi Ayol

Kuyov tomon mashinani qiy-chuv bilan kutib oldi. “Aziz momo”ning kutilmagan qahridan shoshib

qolgan katta-kichik oyoq ostida loyga aylanayotgan ola-chalpoq qor ustida diydirashib, kelin-kuyov

o‘tirgan mashinani o‘rab olishdi. Mashina eshiklari birin-ketin ochilib, haydovchi, kuyov, kuyovjo‘ra

mashinadan tushdi. Kelin yanga esa o‘zlari tomondagi eshikning tutqichiga mahkam yopishib,

kelinga qo‘l uzatgan kyovning yo‘lini to‘sdi:

– Oldin haqini bering!

Kuyov cho‘ntagidan besh-oltita ming so‘mlik chiqardi.

Yanga ishva bilan bosh chayqadi:

– Bùm!..

Bu safar kuyovning yonida turgan jo‘rasi cho‘ntak kavlab, yangaga pul uzatdi:

Yanga pulga qarab, mazax qilganday kuldi:

– Yaxshi yigit, men sizdan saqich puli so‘rayotganim yo‘q. Men kelin olib keldim, xo‘rozqand emas.

Kelin xijolat tortib, yangasining biqiniga qattiq turtdi. Yanga bir siltanib, yana eshik tutqichiga

yopishib oldi:

– To‘g‘ri-da, qo‘lidan kelgan yigit uylansin!

Kuyov oq-sariqdan kelgan rangpargina yigit edi, duv etib qizardi.

Kuyovjo‘ra mashina eshigiga engashib, yangaga piching qildi:

– O‘zingizning narxingizni ham ayting, yanga, ko‘tara savdo qilamiz.

Atrofda yengilgina kulgi ko‘tarildi. Poyondoz ushlab, kelinning tushishini kutib turgan ayol pastki

labini tishlab, yerga qaradi: “Yashshamagur, qudaning izzatini qilmadi!”

– Quruq qoshiq og‘iz yirtadi, yigit! Qo‘lingdan keladegan ishni gapir! – qarzdor bo‘lib qolishni

istamagan yanga ham kuyovjo‘rani masxara qildi.

Yigitlar qiyqirib yubordi: “Tamom bo‘lding, Hamdam!”

Hamdam, aftidan kuyovjo‘raning ismi shunday edi – nimadir demoqchi bo‘lib unga tomon

yurayotgan edi, kuyovning imosi bilan ikki yigit uni qo‘ltig‘idan tutib, nari olib ketishdi.

Kuyovning o‘zi cho‘ntagidan bir dasta pul chiqarib, yangaga berdi. Yanga pulni zanjirlari yaltiroq

sumkachasiga solib, mashina eshigini ochdi. So‘ng g‘olibona pastga tushib, tor kiyimdagi

kelishgan qaddi-qomatini ko‘z-ko‘z qilgancha davraning qoq o‘rtasidan kesib o‘tib, darvoza oldiga

borb turdi. Yigitlar Hamdamning biqiniga người Thổ Nhĩ Kỳ.

– Không phải là narsa ekan! Ko'tara savdo qilsang, pulingga kuymas ekansan.

Hamdamning quyuq qoshlari chimirildi:

– Izimdan itdek ergashtirmasam, otamning o‘g‘li emasman.

U shunday deb olov aylanayotgan kelin-kuyovni tomosha qilib turgan “yanga”ga tikildi. Biroz o‘tib

“yanga” uning o‘tli nigohlarini etdimi của anh ấy, yalt etib, unga qaradi. Hamdam dastlabki g‘alabadan

sevinib ketdi. Qoshlarini chimirib turgan xushro‘y juvonga ma’nodor tikilib, ko‘zlarini qisib qo‘ydi.

Juvon avvaliga hayron bo‘ldi, so‘ng yigitning oshkora shilqimligidan qahrlanib, zarda bilan yuzini

burdi. Ammo Hamdamning o'z "mashg'ulot"ini to'xtatish niyati yo'q edi. Juvon ham qiziquvchanlik

tufaylimi, qahrini bosa olmaganidanmi, yana unga qaradi. Hamdam esa kulib, yana ko‘z qisdi.

Yanga endi astoydil qahrlandi, unga butunlay orqa o‘girib, kelinni ham kutib turmasdan, hovliga

kirib ketdi: “Tarbiyasiz!”

Tantiq yanga qaysidir ma'noda haq edi. Hamdam olti qizdan so‘ng tilab-tilab ingan Tilovmurod,

aytgani qonun, istagani muhayyo, ushlagani o‘ziniki bo‘lib o‘sgan yigit edi. Yanganing u uzatgan

pulni masxara qilib, yana sensirab gapirgani uning hamiyatiga tegdi. To‘yxonaning o‘zidayoq bu

oyimchaning kimligidan tortib, điện thoại raqamigacha aniqlab oldi.

– Biz endi boja bo‘lamiz, – dedi kuyovning yelkasiga ma’noli qoqib.

Ahmad oshnasining fe’lini yaxshi bilar edi. Nimaga sha'ma qilayotganini darrov tushundi:

– Oshna, sen bunday gaplarni qo‘y. Eri juda yaxshi yigit. Muaog‘i biz bor. Bir ahmoq xotinning

cuộc tranh luận về kaltafahmligini…

Hamdam uzr so‘rayotganday qo‘lini ko‘ksiga qo‘yib, kuldi:

– Oshna-a!.. Oshnachilik o‘z yo‘liga, lekin har kimning o‘z hisob-kitobi bor. Bilasan, người qarz bo‘lib

yurishni yomon ko'raman. Ayniqsa, ayol kishidan!..