ألفية ابن مالك

از سیستمهای امام

محمد بن عبدالله بن مالك التياني النجياني از مهمترين سيستم هاي دستور زبان و زبان شناسي ، به دليل توجه دانشمندان و نويسندگاني كه در مورد آن اظهار نظر كرده اند ، حاشیه نویسی ها و پاورقی های محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله بن عبدالله بن ملك ال تاانیان الجیانی ابو ابوعبدالله است كه در سال 672 ق درگذشت . [8] او یک زبان شناس و دستور زبان است و یکی از مهمترین گرامرها در قرن هفتم هجری ، در اندلس متولد شد و به سوریه مهاجرت کرد ، در دمشق مستقر شد و کتابهای زیادی را در آن قرار داد ؛ تحصیل کرده بر شماری از دانشمندان اندلس مانند ابوعلی شالوبین ، سپس به مشرق زمین رفت و از حلب به پایین آمد و از پسرش آموخت. پسر و پسر زندگی می کنند. وی در گرامر ، زبان و دنیای شعر عرب ، قرائت و روایت حدیث یک امام بود و نکته قابل توجه این است که وی توسط سیستم های شعر تسهیل شد و همین امر باعث شد وی چندین سیستم شعری از جمله هزاره و همچنین شفای کافی در سه هزار خانه و دیگران را ترک کند و ابن ملک امامت ، زهد ، پرهیزگار ، مشتاق بود. او هشت آیه شعر را در روز وفات خود حفظ کرد. وی در این حالت ماند تا اینکه در روز دوشنبه درگذشت 12 شعبان 672 ق - 21 فوریه 1274 ق) در دمشق ، و در مسجد بنی امیه نماز خواند