الشيخ عبد المتعال منصور عرفة

شیخ عبدالمطلع منصور عرفه به اختصار

(1927-1992)

وی در هشتم ذی الحجه 1345 هجری قمری مصادف با هشتم ژوئن 1927 میلادی در روستای بنی عدیات القبلیه از روستاهای استان اسیوط به دنیا آمد، این روستا به روستای علما معروف بود. زیرا علمای برجسته زیادی به رهبری شیخ حسنین مخلوف مفتی اعظم سابق مصر به دنیا آمد.

در سال 1949 موفق به اخذ گواهینامه عالی از گروه قرائت شد و در سال 1953 گواهینامه تخصص قرائت را برای اولین دسته ای که از این دیپارتمنت فارغ التحصیل شد، اخذ کرد و در همان سال به عنوان معلم در دیپارتمنت منصوب شد. که فارغ التحصیل شد. وی در سال 1954 گواهی جهان شمول را از الازهر گرفت که نردبانی برای عضویت در شورای علمای ارشد بود. سپس الازهر او را به عنوان فرستاده ای به سودان برگزید، جایی که او به عنوان ناشر علوم سودمند در دوره 1954 تا 1957 کار کرد.

او در سال 1957 به عنوان ناظر در الازهر منصوب شد و سپس به کار در هیئت الازهر در الجزایر منصوب شد و از سال 1963 تا 1967 در آنجا ماند و در مؤسسات مذهبی که پس از استقلال آن تأسیس شد به تدریس پرداخت و به آنجا بازگشت. قاهره و در دانشگاه الازهر به تدریس لحن در دانشکده های مختلف آن مشغول شد. او در هیئت آموزشی و همچنین در سپاه کار کرد. او در مناصب اداری از معاونت به مؤسسه قرائت در شبره در سال 1969 ارتقا یافت تا اینکه شیخ شد. همان مؤسسه در سال 1975 قبل از اینکه به عنوان شیخ قاریان مصری برای تدریس قرائت منصوب شود.

زمانی که اداره امور قرآن کریم در الازهر تأسیس شد، در سال 1977 به عنوان دستیار مدیر و با حفظ ریاست مؤسسه و سپس به عنوان مدیر کل اداره امور قرآن در این مؤسسه منصوب شد. تا سال 1364 که خداوند اراده کرد ایشان را در شهر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گرامی بدارد و با کار به عنوان مشاور مجتمع ملک فهد به خدمت قرآن کریم متصل گردد. چاپ قرآن کریم و مدیر نظارت بر متون شریف قرآن در مجتمع.

این اولین بار نبود که در زمینه تنقیح قرآن کریم انجام می شد، زیرا شیخ عبدالمعطل منصور عرفه پیش از این در تدقیق اولین قرآن الازهر به راهنمایی امام بزرگوار شرکت کرده بود. ، شیخ عبدالحلیم محمود، شیخ الازهر، و به سفارش فرهنگستان تحقیقات اسلامی.

معظم له در زمینه تنقیح قرآن کریم با روایتی از ورش از امام نافع، ریاست کمیته اصلاح، تنظیم و تنقیح قرآن کریم را در اداره احیای میراث اسلامی کشور بر عهده داشتند. قطر با جمعی از شیوخ ارجمند.

شیخ عبدالمطعال در خارج از حوزه کار حرفه ای فعالیت های زیادی داشت. ایشان رحمه الله رئیس جامعه حافظان قرآن کریم بودند که از طریق آن مساجد در استان جیزه برای فعالیت در زمینه حفظ قرآن در اواخر دهه هفتاد افتتاح شد. وی همچنین بیشترین اعتبار را برای ساخت و تأسیس مؤسسه الازهر در امبابه و همچنین مؤسسه ابتدایی الازهر در بنی عدیات در اسیوط داشت که اهالی روستا بر تغییر نام آن به نام مؤسسه شیخ عبدالمطال الازهری اصرار داشتند. . وی همچنین در زمینه ساخت و ساز مساجد مشارکت داشت و در تأسیس مسجد النور در شهر تحریر در امبابه نقش عمده ای داشت و خداوند به او افتخار و افتخار ساختن مسجد را عنایت فرماید. مسجد الرضوان در روستای خود در بنی عدیات در اسیوط.

سپس حوزه دعوت نه تنها به مساجد، بلکه به رسانه های دیداری و شنیداری نیز گسترش یافت. در رادیو در برنامه های «از خانه های خدا»، «مسابقات قرآنی»، «مسجد تلویزیون» و احادیث دینی اقبال زیادی داشت. وی همچنین در هیئت داوران مسابقات قرآنی که هر ساله در مالزی برگزار می شد، شرکت کرد.

او رحمه الله صدای دلنشینی داشت و قرآن می خواند و آرام می شنید و به روایت حفص از عاصم آن را بر روی نوار ضبط می کرد ولی سفارش می کرد که آن را نفروخت و منفعت نبرد. از آنان اجازه چاپ و به هر کس که می‌خواهد داد، اما مجانی، و شروع به ضبط روایات دیگر کرد، ولی کامل نکرد. و او کتابی با عنوان «کتاب احیای عطرآگین» نوشت که در آن توضیح مختصری از فواید در نظر گرفته شده در قرائت غیرعادی آن چهار بعد از ده را توضیح داد.

مرگ او

شیخ عبدالمطل منصور، قرآن روح او بود که در آن زندگی می کرد و شبانه روز آن را بی وقفه می خواند و یک هفته با یکی از بیست روایت ختم قرآن داشت. و خداوند در سال 1371 او را به مصیبت در ماه های آخر عمر برگزید و زبانش از تلاوت قرآن در دردناک ترین حالات باز نمی ایستد، بلکه تعجب می کنید که در پایان روزگارش مکرر به زمین می خورد. به کما، آن حالتی که ارتباطش با بیرون و اطرافیانش قطع می شود، همچنان قرآن می خواند... سکوت می کند و بعد آیاتی از سوره بقره را می شنوی... ساکت می شود. و سپس آیاتی از سوره یس می شنوید، سپس آیاتی از رحمان را می شنوید و آیاتی از واقعه را می شنوید... از همه عزیزانی که در کنارش هستند چیزی نمی داند، بلکه فقط آیات را ذکر می کند. از خدا و غالباً می شنوید که او از میان اغما سخنان حضرت عالی را تکرار می کند: «پس آری کسانی که پاسخ می دهند» و نیز سخنان حضرت عالی که «و همه چیز نزد او به تناسب است».

واقعا انصافا هر چیزی یه ارزشی داره

خداوند مولای ما شیخ عبدالمطالع منصور عرفه را رحمت کند

از او راضی باشد و در آرامش باشد...