حوجن

ابراهیم عباس جوانی است در اوایل دهه نود زندگی خود را به شما تقدیم می کنم

ابراهیم عباس جوانی است در اوایل دهه نود زندگی خود را به شما تقدیم می کنم. امیدوارم که با نگرانی ها و احساسات من، بدون توجه به موانعی که دو دنیای ما را از هم جدا می کند... دنیای انس... و جهان جن، شریک باشید. سنگ یا گاو شرک بذری است در دل که باعث می شود به غیر خدا بچسبد و به غیر خدا ایمان بیاورد و به همین دلیل است که مصطفی به ما یاد داد. با یک بنر، بلکه او با لباس مبدل و پوشیده از حجاب مذهبی می آید. طمع های گوناگونی در ذاتش دارد... یأس از وحشت... ناامیدی و ترس... با اینکه می داند عمرش کوتاه است... و از گرسنگی نمی میرد! من اگر انسان بودم و می دانستم که فقط شصت یا هفتاد سال عمر می کنم، این چند سال را در میان عزیزانم می گذراندم و قبل از اینکه از آنها جدا شوم و پشیمان شوم، از آنها راضی می شدم... همانطور که شما پشیمانید. فکر نمی کنم هیچ یک از شما تا به حال این احساس را داشته باشید، احساس قدرت نامرئی: دیدن کسی که شما را نمی بیند، حمل نگرانی های دنیا در حالی که در کنار شما کسی است که به یک صحنه کمدی می خندد. در تلویزیون یا اینکه ناگهان با صدای یک دعوای شدید خانوادگی که به شما مربوط نمی شود از خواب بیدار شوید.