رواية دومنيوم

در دنیایی متفاوت از دنیای ما که از زمان های قدیم اژدهاها بر زمین حکومت می کردند.

او با قدرت و جادوی خود جهان را فتح کرد. با این حال، این هزاران سال پیش بود و اژدهاها دیگر در این زمان بر زمین حکومت نمی کردند.

می گفتند برای بخت دنیا بین خودشان جنگیدند.

می گفتند از بی اهمیتی موجودات پایین تر خسته شده اند.

گفته شد که آنها فتح شدند و شکست خوردند و تمام گنجینه هایشان به غنیمت گرفته شد.

هیچ کس حقیقت را در مورد اژدهایان باستانی نمی داند، اگرچه آنها هنوز با بال های قدرتمند خود در آسمان اوج می گیرند و در پی خود ویرانی به جا می گذارند.

با این حال، اژدهاها از هیولاها می ترسیدند.

دنیا تابع قوانین انسانها نبود و به انسانها تعلق نداشت. شاید تکبر یا غرور محض بود یا شاید در خون یافت می شد. هیچ کس دلیل این همه جنون را نمی دانست.

ضعیف در برابر قدرت قوی تسلیم می شود... و قوی از ریختن خون ضعیف لذت می برد.

مهم نیست زمان چقدر تغییر می کند و تمدن ها توسعه می یابد، قانون برای قوی ها باقی می ماند.

تاریخ همیشه با خون ضعیفان نوشته شده است.

پادشاه اژدها کلماتی را که بر گردن بردگان حک شده بود گفت:

[یا قوی هستی یا زیر پا له می شوی.. در دنیا چاره ای جز او نیست، اما او بعد از صد هزار سال می آید.. مردی که بردگان را شاه، و شاهان را برده].

و دنیا بقیه کلمات را فراموش کرد...