صلاة الممسوس للكاتب حسن الجندي

حسن ال جندی به آن پسر گریان که معلمش او را شب در قبر تنها گذاشت ، سعی کردی از ترس از آنچه اطراف تو را احاطه کرده است خلاص شوی .. و فراموش کردی که از آنچه در درون توست بترسی.

سفری کاملاً متفاوت ما را به اتاق مسی و (الجاسع) بازگرداند ، اما با قهرمانان متفاوت ، با ادغام تاریخی بسیار بزرگ روزهای دولت ممالک و خلافت ، و آلوپسی شاهزادگان ، که در طول رمان ، جستجو و کوشش نویسنده به آن و که ما را به روشی خاص ارائه داده و آن را به دنیای جن پیوند داده است ، و همچنین وقایع آن را به امروز رمان بدون فرار و یا موضوع متصل کرده است.

وقایع رمان با (بدن) آغاز می شود ، پسر جوانی که پدر و مادرش از هم جدا می شوند ، و ناگهان او مادر خود را از دست می دهد و مجبور می شود با پدرش زندگی کند ، و همانطور که بچه ها معمولاً شب ها می کنند ، "ترس" - که تجسم یافته توسط آقای حسن ال جندی و احساسات کودک را چنان صادقانه توضیح داد که من هنگام خواندن در این مورد تأمل کردم - مهم این است که بودی ، به دلیل ترس ، تصمیم گرفت تلویزیون را تماشا کند در حالی که پدرش خوابیده بود ، و از بدبختی ، او صداهای عجیب و غریب را در خارج از خانه می شنود ، بنابراین از چشمان جادو نگاه می کند تا اشکال عجیبی را ببیند که برای انسان نمی میرند و حادثه ای را می بیند که تمام وقایع بعد از آن را تغییر داده است ، که کشته شدن یک خانواده است - به جز یک پسر - و بیکن تنها شاهد آن است.

رمان دعای مستاجر - حسن الجندی

نویسنده از ابتدای کودکی تا زمانی که بزرگ شد در ترسیم آن بسیار خلاق بود و کسی به خوبی می دانست که شخصیت او درست است و اینکه شخصیت او وقتی بزرگ شد یک ادغام بزرگ از همه چیزهایی است که در گذشته تجربه کرده است ، بنابراین جزئیات و اقدامات او درست ظاهر شد و این یک چیز خوب است.

سلیم تنها بازمانده است و می داند که بودی شاهد است و تصمیم می گیرد از طریق همسرش از او استفاده كند تا بتواند به حقیقت قتل خانواده اش برسد و با ادامه وقایع (و بودی) او خود را در برابر شیئی می بیند كه هیچ کس نمی تواند کنترل کند و مقابله یا کنترل نمی کند ، و او کسی است که تنها قادر به مقابله با او خواهد بود .. چرا او می ماند؟ این همان چیزی است که ما از رمان می دانیم.

یکی از جنبه های مثبت رمان ، پیشرفت بسیار محسوس در سبک نویسنده و از زبان وی است ، و من صادقانه از آن بسیار لذت بردم. من انتظار نداشتم که زبان سرباز را بخوانم ، و زبان ، علیرغم فصاحت آن ، صاف و بدون عارضه بود. درست است.