ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญ

พระราชบัญญัติให้ใช้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา พุทธศักราช ๒๔๗๗

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

ภาค ๑ ข้อความเบื้องต้น

ลักษณะ ๑ หลักทั่วไป

๑ การตีความ

๒ บทอธิบายศัพท์

๒ (๑) “ศาล”

๒ (๒) “ผู้ต้องหา”

๒ (๓) “จำเลย”

๒ (๔) “ผู้เสียหาย”

๒ (๕) “พนักงานอัยการ”

๒ (๖) “พนักงานสอบสวน”

๒ (๗) “คำร้องทุกข์”

๒ (๘) “คำกล่าวโทษ”

๒ (๙) “หมายอาญา”

๒ (๑๐) “การสืบสวน”

๒ (๑๑) “การสอบสวน”

๒ (๑๒) “การไต่สวนมูลฟ้อง”

๒ (๑๓) “ที่รโหฐาน”

๒ (๑๔) “โจทก์”

๒ (๑๕) “คู่ความ”

๒ (๑๖) “พนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ”

๒ (๑๗) “พนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจชั้นผู้ใหญ่”

๒ (๑๘) “สิ่งของ”

๒ (๑๙) “ถ้อยคำสำนวน”

๒ (๒๐) “บันทึก”

๒ (๒๑) “ควบคุม”

๒ (๒๒) “ขัง”

๓ ขอบเขตของการจัดการแทนผู้เสียหาย

๔ ผู้เสียหายเป็นหญิงมีสามี

๕ ผู้มีอำนาจจัดการแทนผู้เสียหาย

๖ ผู้แทนเฉพาะคดี

๗ ผู้ต้องหาเป็นนิติบุคคล

๗/๑ สิทธิของผู้ถูกจับหรือผู้ต้องหาที่ถูกควบคุมตัวหรือขัง

๘ สิทธิของจำเลย

๙ แบบของบันทึก

๑๐ แบบของถ้อยคำสำนวน

๑๑ การอ่าน การแก้ไขเพิ่มเติม ฯลฯ ซึ่งบันทึกหรือถ้อยคำสำนวน

๑๒ เอกสารซึ่งศาลหรือเจ้าพนักงานทำขึ้น

๑๒ ทวิ ส่วนร่วมของนักจิตวิทยาหรือนักสังคมสงเคราะห์

๑๓ ภาษาในคดี

๑๓ ทวิ (ยกเลิก)

๑๔ ความสามารถสู้คดี

๑๕ การใช้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งโดยอนุโลม

ลักษณะ ๒ อำนาจพนักงานสอบสวนและศาล

หมวด ๑ หลักทั่วไป

๑๖ ขอบข่ายอำนาจศาล พนักงานอัยการ และพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ

หมวด ๒ อำนาจสืบสวนและสอบสวน

๑๗ ผู้มีอำนาจสืบสวน

๑๘ ผู้มีอำนาจสอบสวน

๑๙ ผู้มีอำนาจสอบสวน เมื่อเหตุเกิดในหลายท้องที่

๒๐ ผู้มีอำนาจสอบสวน เมื่อเหตุเกิดนอกราชอาณาจักรไทย

๒๑ ผู้มีอำนาจชี้ขาดตัวบุคคลผู้มีอำนาจสอบสวน

หมวด ๓ อำนาจศาล

๒๒ เขตอำนาจศาล กรณีทั่วไป

๒๓ หลายศาลมีอำนาจชำระคดีเดียวกัน

๒๔ เขตอำนาจศาล สำหรับคดีหลายคดีอันเกี่ยวเนื่องกัน

๒๕ การชำระคดีอันเกี่ยวเนื่องกัน

๒๖ การโอนคดีเป็นกรณีพิเศษ

๒๗ การคัดค้านผู้พิพากษา