李白詩詞

اشعار لی بای، جمع آوری حدود 1300 شعر از لی بای. طبقه بندی بر اساس قالب شعر: اشعار کهن پنج شخصیتی، رباعیات پنج شخصیتی، شعرهای موزون پنج شخصیتی، اشعار کهن هفت نویسه، رباعیات هفت شخصیتی، شعرهای ریتمیک هفت شخصیتی، اشعار کهن متفرقه، اشعار گروهی، یوفو ، و شعرهای دیگر

اشعار لی بای در مجموع حدود 1300 شعر از لی بای گردآوری و مرتب شده است. با توجه به قالب شعر: اشعار کهن پنج حرفی، رباعی پنج شخصیتی، شعر ریتمی پنج شخصیتی، اشعار کهن هفت نویسه، رباعی هفت شخصیتی، اشعار ریتم هفت شخصیتی، اشعار کهن متفرقه، اشعار گروهی، یوفو، و اشعار و ترانه های دیگر.

معرفی مختصر شاعر لی بای: لی بای (701-762)، با نام ادبی تایبای، ملقب به مرد غیر روحانی چینگلیان، و جاودانه تبعید، شاعر بزرگ رمانتیک در سلسله تانگ بود. و دو مو، یعنی "لی دو کوچک"، دو فو و لی بای نیز در مجموع "لی دو بزرگ" نامیده می شوند. او بشاش و سخاوتمند است، عاشق نوشیدن و شعر گفتن است و دوست دارد.

لی بای عمیقاً تحت تأثیر افکار Huanglaozhuang بود و "مجموعه Li Taibai" در آنجا به دست آمده است. بیشتر اشعار او در حالت مستی سروده شده است. از آثار نماینده او می توان به "نگاه به آبشار لوشان" ، "سفر در جاده دشوار است" اشاره کرد. "، "جاده به شو دشوار است"، "ورود شراب به شراب"، "لیانگ فو یین"، "شهر امپراتور سفید موی اولیه" و بسیاری آهنگ های دیگر. در حال حاضر بیوگرافی هایی از سلسله سونگ (مانند ون یینگ "سوابق وحشی Xiangshan") توسط لی بای نوشته شده است. از نظر اهمیت پیشگام و دستاوردهای هنری، "Li Bai's Ci" از جایگاه بسیار بالایی برخوردار است.

Yuefu، Song Xing و Quatrains از Li Bai بالاترین تعداد را دارند. خط آواز آن به طور کامل تمام اشکال ذاتی آفرینش شعر را می شکند، خالی است و قلم موی آن متنوع است و به قلمرو جادویی غیرقابل پیش بینی و تاب خوردن به میل خود می رسد. رباعیات لی بای به طور طبیعی سرزنده، ظریف و بی بند و بار هستند و می توانند احساسات بی پایان را با زبانی مختصر و زنده بیان کنند. در میان شاعران سلسله پر رونق تانگ، وانگ وی و منگ هائوران بهتر از پنج استاد بودند، وانگ چانگلینگ و هفت استاد دیگر بسیار خوب نوشتند و تنها لی بای تنها کسی بود که هم پنج استاد و هم هفت استاد را داشت. به همان افراط رسید.

شعر لی بای باشکوه و ظریف است و دستاوردهای هنری او فوق العاده بالاست. سبکی باشکوه و بی بند و بار، خوش تیپ و شاداب، سرشار از روحیه عاشقانه و به وحدت محتوا و هنر می رسد. بیشتر اشعار او به توصیف مناظر و بیان احساسات درونی می پردازد. اشعار لی بای دارای جذابیت هنری است که «ضربه های قلم باد و باران را شوکه می کند و اشعار ارواح و خدایان را به گریه می اندازد.» تغزل ذهنی بیان خود بسیار قوی است. در اشعار لی بای اغلب از تخیل، اغراق، استعاره، شخصیت پردازی و تکنیک های دیگر به طور جامع استفاده می شود که نتیجه آن یک مفهوم هنری جادویی، باشکوه و متحرک است.