این نسخه جدیدی از تاریخ مردم ایالات متحده است: 1492 تاکنون
در تاریخ مردم ایالات متحده ، زین قصد دارد به جای پانتئون معمولی قهرمانان و نخبگان ، گزارشی از تاریخ آمریکا را از دیدگاه مردم تحت آزار و شکنجه ، ناتوان و حاشیه نشین بنویسد. وی با مطالعه پیروزی کریستوفر کلمب در جهان جدید در سال 1492 آغاز می کند. در طول قرن بعد ، کاوشگران اروپایی کل قبایل بومی آمریکا را از بین بردند و ثروت عظیم را به کشورهای خود بازگرداندند.
از جنگ داخلی غالباً به عنوان رویدادی یاد می شود که دولت فدرال را وادار به مداخله و پایان بردن برده داری برای همیشه می کند. اما در واقع ، دولت فدرال فقط به این دلیل این کار را کرد که توسط نسل های تندرو آمریکایی که قیام کردند ، شورش برده ها را آغاز کردند و از حق خود برای درخواست از دولت استفاده کردند ، تحت فشار قرار گرفتند. هنگامی که دولت سرانجام بردگان را آزاد کرد ، این کار را به روشی انجام داد که از حمایت آفریقایی-آمریکایی برخوردار شد. در واقع ، در سالهای پس از جنگ داخلی (دوره معروف به بازسازی) دولت فدرال از آفریقایی-آمریکایی های جنوبی حمایت مالی و نظامی کرد. با این حال ، پس از سال 1876 ، دولت فدرال از حمایت از آفریقایی-آمریکایی عقب نشینی کرد و در عوض خود را با منافع نخبگان تجاری جنوب همسو کرد. در نیمه دوم قرن نوزدهم ، دولت فدرال درباره همکاری با تجارت جسورتر شد. در واقع ، از مداخلات نظامی ، به ویژه در آمریکای لاتین ، که برای تقویت تجارت آمریکا طراحی شده بودند ، حمایت کرد.
در طول جنگ جهانی اول ، دولت آمریکا فقیرترین شهروندان خود را برای درگیری درگیری فرستاد که هیچ ارتباطی با آنها نداشت. همچنین این قانون یک سری قوانینی را تصویب کرد که به هیچ وجه شهروندان را قادر نمی دانند علیه جنگ صحبت کنند. در واقع ، بسیاری از فعالان سوسیالیست آن دوران به جرات جرات اظهارنظر آشکار در زندان بودند - جنگ جهانی اول یک درگیری فاسد و امپریالیستی بود.
در طول جنگ سرد - درگیری بین ایالات متحده و ایالات متحده آمریکا ، ابرقدرت برجسته دیگر جهان - دولت ایالات متحده سعی کرد با هشدار درباره تصاحب جهانی کمونیست ، مردم آمریکا را بترساند. دولت بودجه های کودتاها و دیکتاتوری های راست را در سراسر جهان تأمین می کرد ، و اغلب رهبران سوسیالیست منتخب دموکراتیک را در این روند خلع می کرد ، همیشه با ادعای محافظت از دموکراسی و مبارزه با کمونیسم. در واقع ، این موسسه در تلاش بود تا از منافع تجاری خود محافظت کند و اطمینان حاصل کند که رهبران جهان به همکاری خود با شرکت های آمریکایی ادامه می دهند.
در طول دهه 1960 ، امریکا طغیان ناامیدی بنیادی فروپاشی را تجربه کرد. مردم برای حقوق شهروندی ، حقوق زنان ، حقوق همجنسگرایان ، حفاظت از محیط زیست ، غرامت آمریکایی های بومی و صدها علت رادیکال پوپولیستی جنگیدند. در بسیاری از موارد ، پاسخ دولت به اقدامات مردمش ایجاد اصلاحات سطحی و جزئی بود که به ریشه های اصلی این مشکل نمی پرداخت.
به نظر می رسد در دهه های 1970 ، 80 و 90 رادیکالیسم در آمریکا از بین رفته است. اما بیشتر دلیل این امر این بود که رسانه ها گزارش اعتراضات مردمی را متوقف کردند. در همین حال ، دولت آمریكا ، علیرغم رفت و برگشت بین رهبران جمهوری خواه و دموكرات ، یك برنامه سیاسی تقریباً منسجم را اجرا كرد ، كه در آن رفاه اقتصادی كاهش یافت و بودجه نظامی افزایش یافت. حتی پس از پایان جنگ سرد ، بودجه نظامی آمریکا به رشد خود ادامه داد. آمریکایی ها در اعتراض به نشست سازمان تجارت جهانی در سیاتل در سال 1999 ، به تعداد رکوردی به هم پیوستند ، نشانه این که رادیکالیسم در آمریکا از بین نرفته است.
در آخرین فصل کتاب ، زین درباره "جنگ با ترور" بحث می کند ، در طی آن دولت نیروهای خود را به خاورمیانه اعزام کرد ، ظاهراً برای مبارزه با تروریست های مسلمان. زین نتیجه گیری می کند ، گرچه خیلی زود است که ببینیم واکنش آمریکا در برابر جنگ با تروریسم چگونه خواهد بود ، مردم آمریکا باید تصمیم بگیرند که آیا در کنار اخلاق و نجابت ایستاده اند ، یا اینکه از امپریالیسم و تجاوزات نظامی حمایت می کنند.