Dasar Hukum MPR

از 17 اوت سال 1945 ، کشور اندونزی تاریخ خود را به عنوان کشوری آغاز کرد که در تنظیم دولت ، سیاست و اداره این کشور هنوز جوان بود. این بنیاد ، ایدئولوژی Pancasila است که چند هفته قبل از کاوش و توسعه فرهنگی مردم اندونزی و قبل از اصلاح قانون اساسی جمهوری اندونزی که توسط مردم اندونزی ایجاد شده است و درست روز بعد در 18 اوت سال 1945 توسط کمیته مقدماتی استقلال اندونزی به تصویب رسیده است.

قانون اساسی جمهوری اندونزی در سال 1945 (قبل از اصلاحات) انواع مختلفی از موسسات دولتی را از بالاترین مؤسسات ایالتی گرفته تا بالاترین مؤسسات ایالتی تنظیم می کند. برداشت از اجرای دولت دموکراتیک توسط این نهادهای دولتی به عنوان تجسم پیش فرض چهارم که اصل دموکراسی نماینده را همانطور که در کلیت آن بیان شده است ، قرار می دهد.

تمایل به تجسم آرمانهای مردم در سیستم نمایندگی ، نخستین بار توسط بونگ کارنو ، در سخنرانی خود در اول ژوئن سال 1945 بیان شد. محمد یامین همچنین نیاز به اصول پوپولیستی را در برداشت دولت از دولت بیان کرد. به همین ترتیب با سوپومو که ایده خود را برای اندونزی مستقل با اصل مشورت در اصطلاح مشاوره بیان کرد. این ایده مبتنی بر اصل خویشاوندی است ، جایی که هر یک از اعضای خانواده می توانند نظر خود را بیان کنند.

سوپومو در جلسه کمیته تهیه پیش نویس قانون اساسی گفت: "بدنه مشورتی" با این فرض که این مجمع تجسم همه مردم اندونزی است ، اعضای آن متشکل از همه نمایندگان مردم ، همه نمایندگان منطقه بودند. و همه نمایندگان گروه این تصور مجلس شورای مردم است که سرانجام در جلسه PPKI در تصویب قانون اساسی 1945 جمهوری اندونزی (قبل از اصلاحیه) تأسیس شد.

برای اطلاعات بیشتر ، ما در مورد MPR و مبنای قانونی MPR بحث می کنیم. بیایید این برنامه را بارگیری کنیم.