flashlight

چراغ قوه (ایالات متحده) یا مشعل (انگلستان) یک چراغ برق قابل حمل دستی است. منبع نور اغلب یک لامپ رشته ای (لامپ) بود اما از اواسط دهه 2000 به تدریج با دیودهای ساطع کننده نور (LED) جایگزین شد. یک چراغ قوه معمولی متشکل از منبع نوری است که در یک بازتابنده ، یک پوشش شفاف (که گاهی اوقات با لنز ترکیب می شود) برای محافظت از منبع نور و بازتابنده ، باتری و یک سوئیچ نصب شده است. این موارد توسط یک پرونده پشتیبانی و محافظت می شوند.

اختراع لامپ های الکتریکی رشته ای سلول خشک و مینیاتوری اولین چراغ قوه های باتری را در حدود سال 1899 ممکن کرد. امروزه چراغ قوه ها بیشتر از دیودهای ساطع کننده نور استفاده می کنند و با باتری های یکبار مصرف یا قابل شارژ کار می کنند. برخی از آنها توسط کاربر می چرخد ​​تا لنگ خود را بچرخاند ، لامپ را تکان دهد یا آن را فشار دهد. برخی از آنها دارای پنل های خورشیدی برای شارژ مجدد باتری هستند.

علاوه بر چراغ قوه دستی هدف کلی ، اشکال مختلفی برای استفاده های خاص سازگار شده است. چراغ قوه های نصب شده روی سر یا کلاه ایمنی که برای کارگران معدن و مسافران طراحی شده اند ، دستان را آزاد می کنند. برخی از چراغ قوه ها را می توان در زیر آب یا در جوهای قابل اشتعال استفاده کرد. چراغ قوه هنگامی که در مکانی بدون پریز برق ، در هنگام قطع برق یا در مواردی که نور در مکانی که استفاده از لامپ سیمی دشوار است ، به عنوان مثال ، در پشت یا زیر مبلمان سنگین یا هنگام سرویس لوازم خانگی به عنوان منبع نور استفاده می شود.