History of Hinduism

هندوئیسم آیینی یا روشی برای زندگی است که به ویژه در هند و نپال یافت می شود. آیین هندو با تقریباً یک میلیارد پیرو ، سومین دین بزرگ جهان از نظر جمعیت و بیشترین دین در هند ، نپال و بالی است.

تاریخ آیین هندو از آن جهت که هیچ بنیانگذار و تاریخ پیدایش ندارد در بین ادیان جهان بی نظیر است. در حالی که اکثر ادیان اصلی از ایده های جدیدی که توسط یک رهبر کاریزماتیک آموخته می شود ، هندوئیسم صرفاً آیین مردم هند است که طی چهار هزار سال به تدریج گسترش یافته است.

تاریخ هندوئیسم اغلب به دوره های تکوین تقسیم می شود ، اولین دوره مربوط به آیین ودایی تاریخی است که از حدود 1900 قبل از میلاد تا 1400 قبل از میلاد مسیح است. دوره بعدی ، بین 800 قبل از میلاد و 200 قبل از میلاد "یک نقطه عطف بین آیین ودایی و آیین های هندو "، و یک دوره شکل گیری برای هندوئیسم ، جینیسم و ​​بودیسم. دوره حماسه و اوایل دوره پورانیک ، از سالهای سی. 200 قبل از میلاد تا 500 سال مسیح ، "عصر طلایی" کلاسیک هندوئیسم را دید که همزمان با امپراتوری گوپتا است.

در این دوره شش شاخه از فلسفه هندو تکامل یافتند ، یعنی سامخیا ، یوگا ، نیایا ، وایششیکا ، موامی و ودانتا. فرقه های توحیدی مانند شیعیسم و ​​وایشناویسم در همین دوره از طریق جنبش باکتی شکل گرفت. دوره تقریباً از 650 تا 1100 سال مسیحی اواخر دوره کلاسیک [26] یا اوایل قرون وسطی را تشکیل می دهد ، که در آن هندوئیسم کلاسیک پورانیک ایجاد می شود ، و Advaita Vedanta آدی شانکارا ،