History of Liberia

لیبریا کشوری در غرب آفریقا است که توسط افراد رنگین پوست آزاد از ایالات متحده تأسیس شده است. مهاجرت آمریکایی های آفریقایی تبار، چه آزاد و چه اخیراً آزاد شده، توسط انجمن استعمار آمریکا (ACS) تأمین مالی و سازماندهی شد. نرخ مرگ و میر این مهاجران در میان سکونتگاه های گزارش شده با ثبت سوابق مدرن بالاترین بود. از 4571 مهاجری که بین سال های 1820 تا 1843 وارد لیبریا شدند، تنها 1819 نفر (39.8 درصد) زنده ماندند.

در سال 1846، اولین فرماندار سیاه پوست لیبریا، جوزف جنکینز رابرتز، از قانونگذار لیبریا درخواست کرد تا استقلال خود را اعلام کند، اما به روشی که به آنها اجازه می داد تا با ACS ارتباط برقرار کنند. قانونگذار خواستار برگزاری همه پرسی شد که در آن لیبریایی ها استقلال را انتخاب کردند. در 26 ژوئیه 1847، گروهی متشکل از یازده امضاکننده لیبریا را یک کشور مستقل اعلام کردند. ACS و همچنین چندین دولت ایالتی شمالی و بخش های استعمار محلی تا اواخر دهه 1870 به تأمین پول و مهاجران ادامه دادند. دولت ایالات متحده از عمل به درخواست های ACS برای تبدیل لیبریا به مستعمره آمریکا یا ایجاد یک تحت الحمایه رسمی بر لیبریا خودداری کرد، اما "حفاظت اخلاقی" را بر لیبریا اعمال کرد و زمانی که تهدیدها علیه گسترش سرزمینی یا حاکمیت لیبریا آشکار می شد، مداخله می کرد. پس از استقلال لیبریا، رابرتز به عنوان اولین رئیس جمهور لیبریا انتخاب شد.

لیبریا در اواخر قرن نوزدهم توسط قدرت‌های استعماری اروپایی در سراسر مبارزه برای آفریقا استقلال خود را حفظ کرد، در حالی که در حوزه نفوذ آمریکا باقی ماند. رئیس جمهور ویلیام هاوارد تافت، حمایت آمریکا از لیبریا را در اولویت سیاست خارجی خود قرار داد. از دهه 1920، اقتصاد بر بهره برداری از منابع طبیعی متمرکز شد. صنعت لاستیک، به ویژه شرکت Firestone، بر اقتصاد مسلط بود. تا سال 1980، لیبریا از نظر سیاسی توسط نوادگان مهاجران اصلی آفریقایی-آمریکایی، که در مجموع به عنوان آمریکایی-لیبریایی شناخته می شدند، کنترل می شد که از اقلیت کوچکی از جمعیت تشکیل می شد. سرنگونی خشونت آمیز رژیم آمریکا-لیبریا در آن سال منجر به دو جنگ داخلی شد که این کشور را ویران کرد، اولی از سال 1989 تا 1997 و دومی از سال 1999 تا 2003.