Kisah Pemuda Ashabul Kahfi

Ashabul kahfi داستانی نمونه است که در قرآن در نامه الکف آیه 9 تا آیه 26 از 110 آیه ذکر شده است. این داستان در مورد برخی از ساکنان غار که حاوی i'tibar و درسهایی هستند که برای زندگی بشر بسیار مفید است ، روایت می شود.

داستان در شهری آغاز می شود که در بین دشتهای وسیع و بسیار حاصلخیز واقع شده است.بیشتر معیشت مردم این کشور با کاشت نخل خرما ، مرکبات ، انگور و هندوانه مزارع و مزارع است. برخی دیگر از ساکنان حیواناتی مانند گاو ، بز ، گوسفند و شتر پرورش می دهند ، به طوری که در رفاه زندگی می کنند ، محصولات طبیعی خود را با لذت می خورند و در آرامش زندگی می کنند.

مذاهب این قوم و اعتقادات آنها و همچنین ساکنان سایر کشورها در جهان متفاوت است. برخی از آنها به خدا و پیامبرش ایمان دارند ، اما بیشتر آنها بت پرست هستند ، تصاویر و ذبح قربانی حیوانات برای او.

حاکم این کشور حاصلخیز و مرفه ، پادشاهی است که تمایل بیشتری به بت پرستش ادیان بت دارد و دیگران را وادار می کند تا در عبادت او بپیوندند ، در صورت پیروی از خواست او ، مردم شکنجه های بسیار ظالمانه ای را تجربه خواهند کرد.

این شرایط و شرایط به مدت چندین دهه تحت رهبری وی ادامه داشته است ، بسیاری از مسلمانان تحت شکنجه های خارق العاده قرار می گیرند ، به گونه ای که نه یک روز که خبرهای مربوط به محل استقرار مومن یا مؤمن می رسد ، مطمئناً مجازات ها با شکنجه او یا ذبح کردن او در ملاء عام اجرا می شود. ، به طوری که او اطمینان داشته باشد که می تواند بذرهای ایمان را از سینه ساکنانش بیرون بکشد که مدتهاست به خدا Subhanahu Wata'ala اعتقاد دارند.

با این شرایط سیاسی و اجتماعی که باعث می شود افرادی که به خدا ایمان دارند ، هنوز هم عده ای هستند که به خدا SWT ایمان داشته اند ، زیرا آنها بیشتر از مجازات خدا می ترسند که در روز قیامت بی رحمانه تر است. آنها با صدای بلند و شجاعانه نگرشی را برای نادیده گرفتن دستورات رهبر خود اعلام می کنند. آنها می توانند خود را کنترل کنند ، زیرا آنها دارای خوشبینی هستند که با روحیه ماسولیا (مسئولیت) ، یک اعتقاد روح (شخصیت بالا) و یک شخصیت رهبری ساخته شده اند.

نگرشی که آنها انجام می دهند این است که در هنگام نماز ، ایمان خود را به الله SWT و انزوا در غاری به عنوان پناهگاه حفظ کنند: "ای خدای ما ، از جانب خود به ما رحمت کن و برای ما راهنمایی صحیح در امور ما بیاموز." .

با این حال ، وصیت خداوند در غیر این صورت ، خداوند آنها را به خواب می برد و گوش های آنها را از هرگونه سر و صدا می پوشاند. پس از گذشت 309 سال (قمریه) ، خداوند بازگشت تا آنها را بیدار کند.

سرانجام ، همه معجزات پس از بیدار شدن باز شد ، به خصوص پس از اینکه یکی از آنها از دوستش خواست چیزی بخورد تا شکم خالی اش را بخورد ، آنها فهمیدند که آنها در قلمرویی مغایر با واقعیت قدیمی هستند ، آنها در جامعه ای بودند که اکثریت جمعیت مذهبی بودند. اسلام و آنها معتقدند که آنها بازیگران تاریخی هستند که می توانند ایمان خود و همه مؤمنان را افزایش دهند.

بنابراین ، سرانجام ، مطابق با قول الله SWT ، چنین می گوید: "در واقع ، كسانی كه ایمان آورده و عمل شایسته انجام می دهند ، مطمئناً ما پاداش كسانی را كه انجام می دهند ، هدر نمی دهیم" (الكافی: 30). به طوری که آنها همچنین به عضویت در جامعه ای می روند که اکثریت مردم مسلمان باشند.