Kisah Wali Songo

Walisongo یا Walisanga به عنوان گسترش دهنده اسلام در جاوه در قرن 14 شناخته می شد. آنها در سه منطقه مهم ساحل شمالی جزیره جاوا زندگی می کردند ، یعنی Surabaya-Gresik-Lamongan-Tuban در شرق جاوا ، Demak-Kudus-Muria در جاوه مرکزی و Cirebon. در جاوا غربی.

دوران والیسونگو پایان سلطه هندو-بودایی در فرهنگ نوسانتارا بود تا فرهنگ اسلامی جای آن را بگیرد. آنها نمادی از گسترش اسلام در اندونزی ، به ویژه در جاوه هستند. البته بسیاری از چهره های دیگر نیز نقش داشتند. با این حال ، نقش بسیار بزرگ آنها در تأسیس پادشاهی اسلامی در جاوا ، و همچنین تأثیر آنها بر فرهنگ جامعه در سطح گسترده و تبلیغ مستقیم ، باعث شد که Walisongo بیش از دیگران ذکر شود.

معنی Walisongo

اعتقاد بر این است که مسجد جامع دماک یکی از مکانهای تجمع اولین مقدسین است.

نظرات مختلفی در مورد معنای Walisongo وجود دارد. اولی نه ولی است که نشانگر تعداد مقدسانی است که بزرگ می شوند

ilan یا sanga در جاوه ای. نظر دیگر بیان می کند که کلمه سونگو / سانگا از کلمه تسانا گرفته شده است که در عربی به معنای نجیب است. نظر دیگر بیان می دارد كه كلمه آدا از جاوایی به معنی محل آمده است.

نظر دیگری می گوید که والیسنگو یک مجلس دکوه است که اولین بار توسط سونان گرسیک (مولانا مالک ابراهیم) در سال 1404 میلادی (808 هجری) تأسیس شد. [1] والیسونگو اصلاح طلبان اجتماعی زمان خود بودند. تأثیر آنها در اشکال مختلف مظاهر تمدن جدید جامعه جاوه ، از بهداشت ، کشاورزی ، تجارت ، فرهنگ ، هنر ، جامعه ، تا دولت احساس می شد.