Laila Majnu

داستان عشق لیلا و مجنو داستانی بسیار معروف است و دست کمی از یک افسانه ندارد.

عشق به عنوان یک اشتیاق فراگیر، همه جانبه و شدید شناخته شده است. اما عشق چقدر می تواند شدید باشد؟ هیچ کس پاسخ را نمی داند و نمونه هایی از چنین عشقی نادر است. اما هرگاه از عمق عشق، شدت شور و شوق صحبت می شود، تقریباً بلافاصله دو نام به ذهن خطور می کند: لیلا و مجنو.

داستان عشق لیلا و مجنو داستان بسیار معروفی است و دست کمی از افسانه ندارد. امروز هم مردم آنها را به نام لیلا مجنو می شناسند. "و" در میان گم شده است. آنها دو تن بودند اما در روح یکی بودند. این فیلم بر اساس داستان واقعی مرد جوانی به نام قیس بن الملاوه از شمال شبه جزیره عربستان در عصر امویان در قرن هفتم است. داستان عاشقانه «لیلا و مجنو» داستانی ابدی و هر چند غم انگیز است.

لیلا دختر زیبایی بود که در خانواده ای ثروتمند به دنیا آمد. انتظار می رفت که او کمتر از یک شاهزاده خانم نبود، با پسری ثروتمند ازدواج کند و در عظمت و شکوه زندگی کند. اما عشق از دل متولد می شود. هیچ قاعده ای نمی شناسد لیلا عاشق قیس شد و او نیز او را بسیار دوست داشت. قیس شاعر بود و از همان قبیله لیلا بود. او اشعار عاشقانه پر زرق و برقی می سرود و آنها را به بانوی عشقش تقدیم می کند و در آنها عشق خود را به او می گوید و نام او را اغلب می آورد. دوستان قیس از رابطه او با لیلا اطلاع داشتند و اغلب عشق او را مسخره و مسخره می کردند. اما این گونه طعنه ها بر قیس تأثیری نداشت. او عمیقاً عاشق لیلا بود و این تنها افکار او بود که برای همیشه ذهن او را تسخیر می کرد.

مدتی بود که قیس به دنبال ازدواج لیلا از پدر و مادرش بود. یک روز نزد آنها رفت و سؤال بزرگ را پیش روی آنها گذاشت.

اما قیس پسر فقیری بود. و هنگامی که او از لیلا خواستگاری کرد، پدرش فوراً او را رد کرد زیرا نمی‌خواست دخترش کمتر از وضعیت او ازدواج کند. طبق سنت های عرب، این به معنای رسوایی برای لیلا است.

سرنوشت این دو عاشق را از دیدن یکدیگر طرد کردند. بلافاصله پس از آن، والدین لیلا او را به عقد مردی ثروتمند درآوردند و او در یک عمارت بزرگ زندگی کرد.

وقتی قیس خبر ازدواج او را شنید، دلش شکست. او از اردوگاه قبیله گریخت و در بیابان اطراف سرگردان شد. خانواده‌اش سرانجام در بازگشت از او منصرف شدند و برای او در بیابان غذا گذاشتند. گاهی دیده می شد که برای خودش شعر می خواند یا با چوب اسم لیلا را روی ماسه می نوشت. روز و شب برای او سنجاق می کرد.

لیلا بهتر از این نبود. او که از قیس جدا شده بود، از نظر ذهن، جسم و روح متلاشی شده بود. اندکی بعد، در سال 688 پس از میلاد، همراه شوهرش به عراق رفت و در آنجا بیمار شد و سرانجام درگذشت.

وقتی دوستان قیس از مرگ لیلا باخبر شدند، همه جا به دنبال او رفتند تا این خبر را به او بدهند. اما نتوانستند او را پیدا کنند.

چندی بعد، جستجوی آنها برای یافتن او به پایان رسید. قیس را در بیابان نزدیک قبر لیلا جسد پیدا کردند. بر صخره ای نزدیک قبر سه بیت شعر حک کرده بود که این سه بیت آخر منسوب به اوست.

قیس به خاطر عشقش دیوانه شد. به همین دلیل او را «مجنو» یا «مجنون لیلا» می نامند که به معنای «دیوانه شده لیلا» است.

امروزه یافتن چنین عشقی سخت است. پس اگر زمانی کسی را دوست داشتید، سعی کنید مانند این دو دوست داشته باشید. امروز هم عاشقان به نام خود سوگند یاد می کنند. این رابطه عاشقانه آنهاست که لیلا و مجنو را در روایت داستانهای عاشقانه بزرگ جاودانه کرده است.

کیس بن الملوهل شاعری بود که عاشق لیلا زنی زیبا شد. چندی نگذشت که ملوه به عشق لیلا شعر گفت و نام لیلا را در شعر می آورد. مردم محل با توجه به عشق و تلاش وی برای بزرگداشت لیلا، وی را مجنون (مجنو) نامیدند.

وقتی مجنو با پدر لیلا آشنا شد تا به او اجازه دهد با دخترش ازدواج کند، او نپذیرفت و گفت که دخترش با دیوانه ازدواج نخواهد کرد. لیلا پس از کلی درام خانوادگی مجبور شد با یک تاجر ثروتمند ازدواج کند. شخصی که لیلا با او ازدواج کرد مرد بسیار خوب و زیبایی بود و نامش وراد الثقفی بود، برخی می گویند الثقفی دور از محل زندگی لیلا زندگی می کرد.