Learn Java By Usama

یکی از مفاهیم اساسی در برنامه نویسی شی گرا محصورسازی است. Encapsulation فرآیند بسته بندی داده ها و روش ها در یک واحد واحد است ، در مورد ما یک کلاس. به عبارت دیگر ، محصور کردن روشی برای ایمن تر کردن برنامه های شما با جلوگیری از دسترسی کلاس ها و اشیاء غیرمجاز به متغیرها و روش های خاص است. حال چرا می خواهید برخی از اشیاء به متغیرهای خاصی دسترسی پیدا نکنند؟ به حساب بانکی خود بیاندیشید. شما مجاز به برداشت پول از حساب خود نیستید مگر اینکه پول داشته باشید.

شما نمی توانید مبلغ منفی را واریز کنید ، و برای تغییر تعادل خود نباید مستقیم دسترسی داشته باشید. بیایید نگاهی به این نوع مثال در کد بیندازیم. در اینجا کلاس حساب بانکی داریم. ما دو ویژگی خصوصی داریم: شماره حساب و مانده حساب. سپس یک سازنده داریم که در آن شماره حساب و مانده حساب را به آن می دهیم و آن ویژگی ها را به درستی تنظیم می کنیم و سپس واقعیتی را که ایجاد کرده ایم چاپ می کنیم. بعد در خط 12 متدی داریم به نام سپرده گذاری ، و این به ما امکان می دهد پول را در حساب خود واریز کنیم.

ممکن است متوجه شوید که ما در اینجا برخی شرایط داریم تا مطمئن شویم که مبلغ منفی را واریز نمی کنیم. و بنابراین در اینجا ما واریز (int addMoney) داریم. اگر addMoney منفی باشد ، ما چاپ می کنیم که نمی توانید مبلغ منفی را واریز کنید زیرا در دنیای واقعی نمی توانید این کار را انجام دهید. در غیر این صورت ، اگر این یک شماره مثبت است ، ما جلوتر می رویم و آن پول را به مانده حساب اضافه می کنیم و سپس این حقیقت را که اضافه کرده ایم ، چاپ می کنیم. ما همچنین روشی به نام برداشت اینجا را در خط 24 داریم. در اینجا اطمینان می کنیم که بیشتر از آنچه در تعادل خود داریم حذف نمی کنیم.

و اگر چیزی که می خواهیم حذف کنیم بیشتر از مانده حساب ما در اینجا در خط 25 است ، ما فقط این واقعیت را چاپ می کنیم که شما نمی توانید چیزی بیشتر از آنچه را در حساب خود دارید حذف کنید. اگر removeMoney برابر است یا کمتر از آنچه که در حساب خود داریم ، پس از آن پیش می رویم و آن را در این بیانیه دیگر در خط 28 تفریق می کنیم و سپس این واقعیت را چاپ می کنیم که ما آن مقدار پول را از حساب شما خارج کرده ایم. اکنون کپسوله سازی به کجا می رسد؟ خوب ، اگر به بالا بروید اینجا ما این کلمات کلیدی خصوصی و عمومی را داریم.

ما نمی خواهیم همه به موجودی حساب و شماره حساب دسترسی داشته باشند. بنابراین ، در اینجا ما آنها را خصوصی کرده ایم و سپس به بررسی خطا در روشهای عمومی اجازه داده ایم. و بنابراین تنها راهی که کاربر می تواند به شماره حساب شخصی ما و مانده حساب کاربری ما دسترسی داشته باشد از طریق این روش ها عمومی است که واریز و برداشت آن است. این به ما به عنوان توسعه دهنده نرم افزار اجازه می دهد تا نحوه استفاده کاربر از شماره حساب و مانده حساب را کنترل کنیم زیرا از روش اصلی دسترسی به آنها ندارد.

بیایید نمونه ای از این کلاس حساب بانکی را بسازیم. بنابراین ما به روش اصلی خود در اینجا باز خواهیم گشت و می خواهیم BankAccount را بنویسیم ، myBankAccount همان چیزی است که ما می خواهیم آنرا صدا کنیم. ما یک حساب کاربری اشتباه کردیم و بنابراین آن را وارد می کنیم. و سپس راهی که می خواهیم آن را ایجاد کنیم این است که ما می خواهیم از سازنده با BankAccount جدید استفاده کنیم و سپس اولین شماره ای که می خواهیم وارد آن شویم. شماره حساب ، بنابراین ما آنرا 4141 می نامیم ، و سپس مبلغ پولی را که حساب می خواهد داشته باشد ، مانده حساب و 100 عدد خواهد بود.

حال بیایید ببینیم آیا می توانیم به مانده حساب myBankAccount دسترسی پیدا کنیم یا نه. برای انجام این کار می توانیم به System.out.println برویم و این امر آن را بر روی کنسول چاپ می کند و چه چیزی را می خواهیم چاپ کنیم؟ myBankAccount.account_balance این چیزی است که متغیر نامیده می شود. و خطایی می گیریم. و سپس در اینجا خطا می گوید Account_balance دسترسی شخصی در BankAccount دارد. بنابراین چون دسترسی خصوصی دارد ما به روش اصلی نمی توانیم مستقیماً به آن دسترسی پیدا کنیم.