Nonplace

آسمان خراش ها همه یکسان به نظر می رسند و یک شهر واحد را تشکیل می دهند. یک شهر بی پایان ، که در آن هیچ تفاوتی وجود ندارد.

هنگام پرواز در داخل شهر ، تصاویر جداگانه ای را روی آسمان خراش ها طراحی می کنید ، که به طور خودکار با دوربین از محیط اطراف خود ضبط می شوند.

اینگونه است که شما شهر را با هویت شکل می دهید. اما این دوباره ، به طور مداوم فروپاشی می کند.

زمینه

"Nonplace" به از دست رفتن هویت از طریق پیشرفت تکنولوژی و جهانی شدن اشاره می کند و این سؤال را ایجاد می کند که شباهت روزافزون شهرها ، مراکز خرید و کالاها به چه معنی است.

"Nonplace" از نظر بصری و مفهومی به واقعیت مجازی آنچه را مارک آگوئه در کتاب و مقاله خود "غیر مکان" توصیف کرده است. به گفته آگوئه: "سوپر مدرنیته مکانهایی غیر مکان را ایجاد می کند ، به معنای فضاهایی که خود فضاهای انسان شناسی نیستند و در مکان های قبلی ادغام نمی شوند (...) دنیایی که افراد در کلینیک متولد می شوند و در بیمارستان می میرند ، جایی که نقاط ترانزیتی و موقت. اقامتگاه ها در شرایط لوکس یا غیرانسانی (زنجیر هتل ها و اسکوات ها ، باشگاه های تعطیلات و اردوگاه های پناهندگی) گسترش می یابند (...) ؛ جایی که یک شبکه متراکم از وسایل حمل و نقل که دارای فضاهای مسکونی نیز هستند در حال توسعه است ؛ جایی که زیستگاه ارتباطات بی کلام از طریق حرکات ، با یک تجارت انتزاعی و بدون واسطه (یعنی معاملات کارت اعتباری) ؛ دنیایی که بدین وسیله توسط شخصیت انفرادی احاطه شده است ".

وام

مارک لی ، آنتونیو زا (توسعه دهنده VR) ، فلورین فیون (توسعه دهنده VR) و شروین صارمی (صدا)

سایت اینترنتی

http://marclee.io/fa/nonplace/