Phonology

کتاب های آواشناسی

آواشناسی شاخه ای از زبان شناسی است که به مطالعه سیستم های صوتی در زبان می پردازد. اصطلاح "آواشناسی" از یونانی به نام "فون" به معنای صدا و "لوگوس" به معنای علم یا مطالعه گرفته شده است. در این مطالعه، محققان نحوه سازماندهی، شناسایی و تولید صداها به زبان های مختلف در سراسر جهان را مورد مطالعه قرار دادند.

هدف اصلی مطالعه آواشناسی شناسایی و تجزیه و تحلیل تفاوت صداها در یک زبان است. هر زبان دارای یک سیستم صوتی منحصر به فرد است که از صداهای قطعه‌ای (مانند صامت‌ها و مصوت‌ها) و صداهای فرابخشی (مانند آهنگ، تاکید و طول هجا) تشکیل شده است.

در آواشناسی، آواها در زبان به واج و آلوفون تقسیم می شوند. واج ها واحدهای صوتی اصلی هستند که معنی را در یک زبان متمایز می کنند. به عنوان مثال، در زبان اندونزیایی، صداهای /p/ و /b/ واج هستند زیرا می توانند معنای کلماتی مانند "pat" و "bat" را تغییر دهند. از سوی دیگر، آلوفون ها انواعی از صدا هستند که در یک زمینه خاص رخ می دهند. برای مثال، صدای [p] در "pat" اگر در ابتدای جمله باشد، کمی متفاوت تلفظ می شود، مانند "Pat is my name."