رواية باريس لا تعرف الحب

De roman van Parijs kent geen liefde zonder internet, een van de beste Arabische romans, en het is een blik op de donkere, vermoeide en gewonde zielen die hun interne wonden niet kunnen uiten.

De roman Paris kent geen liefde zonder het net van de schrijver Muhammad Tariq, geschreven vanuit de diepten van de diepten van de werkelijkheid. Op een gegeven moment zou je het als een tragische roman kunnen beschouwen. maar het brengt je dicht bij de verste punten van de werkelijkheid, en de meest verbrijzelde; Om rationeel te worden.. Geloof me, dit is jammer, want degenen die de realiteit en de waarheid kenden, leefden in eindeloze pijn en verdriet.. Felicitaties aan degenen die nog niet volwassen zijn.

De taal van het Parijse boek kent geen liefde en de stijl is erg mooi. Het is een prachtige en pijnlijke roman die het waard is om gelezen te worden. Het weerspiegelt de strijd van mensen die aan alle kanten weigeren te leven, die hypocrisie en leugens weigeren. Een schokkende roman aan het einde en het einde van alle verhalen erin, maar alle eindes zijn realistisch en hebben niets van verfraaiing en bedrog.

De roman van Parijs kent geen liefde zonder internet, waarin veel sterke en ware citaten staan, en sommige zijn:

Bewaar je waarde en geef jezelf alle aandacht en liefde, sta niet toe dat liefde je breekt of je rug en glorie buigt, en als liefde je niet steeds meer naar het leven laat verlangen, is dat niet nodig.

Er is een lichte lijn tussen vrijheid en ontbinding, wees evenwichtig en vergeet God nooit.

Vrienden zijn niet in aantal, maar het meest eerlijk en loyaal aan jou.

Wees natuurlijk, laat het leven je niet verslaan en laat je verleiden door hypocrisie en leugens.

Er zijn veel paden van vervuiling en verveling, dus volg het pad van waarheid en eerlijkheid, zelfs als je alleen bent

De mooie is degene die geeft om haar geest en haar vrouwelijkheid samen.

Make-up is voor vrouwen, maar make-up, muziek, boeken en talent zijn voor meisjes

Wees glamoureus voor jezelf, je verdient het.

Pijnlijk zijn de plaatsen waar we naartoe gaan na afwezigheid, en we vinden elke herinnering tussen ons op hun muren.

Degenen die zeiden dat verdriet luiheid opwekt. Geloof het, of misschien onverschilligheid.

Meestal moet je altijd zijn herinneringen onder ogen zien, ze opschrijven en ze vervolgens uit elkaar scheuren om zijn zwakheid niet voor hen te zien. Alleen herinneringen ontdoen onze fragiele zielen.

Kan verdriet ons uit creativiteit halen?

Natuurlijk..uit het harde land van verdriet komen vochtige woorden voort die onze tragedie verminderen..uit de baarmoeder van pijn wordt creativiteit geboren.

En nog veel, veel meer dat je zult ontdekken bij elke regel van de roman Parijs kent de liefde niet, leuk om te lezen voor iedereen.