رواية باريس لا تعرف الحب

นวนิยายปารีสไม่รู้จักความรักหากปราศจากตาข่าย ซึ่งเป็นหนึ่งในนวนิยายภาษาอาหรับที่ดีที่สุด และเป็นการกล่าวถึงจิตวิญญาณที่มืดมน เหนื่อยล้า และบอบช้ำที่ไม่สามารถแสดงบาดแผลภายในได้

นวนิยายปารีสไม่รู้จักความรักโดยปราศจากตาข่ายโดยนักเขียนมูฮัมหมัดทาริกซึ่งเขียนขึ้นจากส่วนลึกของความเป็นจริง ถึงจุดหนึ่งคุณอาจคิดว่าเป็นนิยายโศกนาฏกรรม แต่มันนำคุณเข้าใกล้จุดที่ไกลที่สุดของความเป็นจริงและแตกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นคนมีเหตุผล.. เชื่อฉันเถอะว่านี่เป็นเรื่องโชคร้ายสำหรับผู้ที่รู้ความจริงและความจริงอยู่ในความเจ็บปวดและความเศร้าโศกไม่รู้จบ.. ขอแสดงความยินดีกับผู้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

ภาษาของหนังสือปารีสไม่รู้จักความรักและรูปแบบที่สวยงามมาก เป็นนวนิยายที่ยอดเยี่ยมและเจ็บปวดที่สมควรอ่าน สะท้อนการต่อสู้ของผู้คนที่ปฏิเสธที่จะมีชีวิตอยู่ทุกด้าน ผู้ปฏิเสธความหน้าซื่อใจคดและการโกหก นวนิยายที่น่าตกตะลึงในตอนจบและจุดจบของเรื่องราวทั้งหมดภายในนั้น แต่ตอนจบทั้งหมดมีความสมจริงและไม่มีอะไรสวยงามและหลอกลวง

นวนิยายปารีสไม่รู้จักความรักหากไม่มีอินเทอร์เน็ต ซึ่งมีคำพูดที่หนักแน่นและเป็นความจริงมากมาย และบางส่วน ได้แก่

รักษาคุณค่าของคุณและให้ความสนใจและความรักอย่างเต็มที่ อย่าปล่อยให้ความรักทำลายคุณหรือหันหลังให้กับศักดิ์ศรีของคุณ และถ้าความรักไม่ได้ทำให้คุณปรารถนาชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น

มีเส้นบางๆ ระหว่างเสรีภาพกับการสลายตัว จงมีความสมดุลและอย่าลืมพระเจ้า

เพื่อนไม่ได้มีจำนวนมากมาย แต่ซื่อสัตย์และภักดีต่อคุณมากที่สุด

ทำตัวเป็นธรรมชาติ อย่าปล่อยให้ชีวิตเอาชนะคุณและถูกล่อลวงด้วยความหน้าซื่อใจคดและการโกหก

เส้นทางแห่งมลพิษและความเบื่อหน่ายมีมากมาย ดังนั้น จงเดินตามเส้นทางแห่งความจริงและความซื่อสัตย์ แม้ว่าคุณจะอยู่ตามลำพังก็ตาม

คนสวยคือคนที่ใส่ใจในจิตใจและความเป็นผู้หญิงด้วยกัน

การแต่งหน้ามีไว้สำหรับผู้หญิง แต่การแต่งหน้า ดนตรี หนังสือ และพรสวรรค์นั้นมีไว้สำหรับผู้หญิง

มีเสน่ห์ให้กับตัวเอง คุณสมควรได้รับมัน

ความเจ็บปวดคือสถานที่ที่เราไปหลังจากขาดงาน และเราพบทุกความทรงจำระหว่างเราบนกำแพงของพวกเขา

ผู้ที่กล่าวว่าความเศร้าเร้าความเกียจคร้าน เชื่อหรือไม่อาจจะไม่แยแส

ส่วนใหญ่มักจะต้องเผชิญกับความทรงจำของเขา เขียนมันลงไปแล้วแยกมันออกจากกันเพื่อไม่ให้เห็นความอ่อนแอของเขาต่อหน้าพวกเขา มีเพียงความทรงจำเท่านั้นที่พรากวิญญาณอันเปราะบางของเราไป

ความโศกเศร้าทำให้เราขาดความคิดสร้างสรรค์ได้หรือไม่?

แน่นอน..จากดินแดนแห่งความโศกเศร้าที่พรั่งพรูคำพูดที่บั่นทอนโศกนาฏกรรมของเรา..จากครรภ์แห่งความเจ็บปวดสร้างสรรค์ถือกำเนิดขึ้น

และอื่น ๆ อีกมากมายที่คุณจะค้นพบกับทุกบรรทัดของนวนิยายเรื่อง Paris Does Not Know Love ซึ่งเป็นการอ่านที่สนุกสนานสำหรับทุกคน