পদ্যগীতা

De Gita is een Hindoe-schrift met drie vers.

Bhagavadgita (lied van God) of Srimadvagbdgita of Gita is een hindoe-schrift met 5 vers. Het maakt deel uit van het oude Sanskriet-epos Mahabharata. Hoewel de Gita de status heeft van een afzonderlijke tekst en van afzonderlijke Upanishads. Hindoes beschouwen de Gita als een profaan woord van God. Gita heeft een speciale plaats in de geschiedenis van het hindoeïsme, de filosofie en de literatuur.

De inhoud van de Gita is een gesprek tussen Krishna en de Pandava-prins Arjun. Vlak voordat de Kurukshetra-oorlog begon, was Arjun in de war door familieleden, vrienden en goeroes in de vijand te zien. Gedurende deze tijd moedigde Krishna hem aan om oorlog te voeren door hem te herinneren aan de religie van Kshatriya-krijgers en verschillende soorten yoga en Vedantische filosofie uit te leggen. Daarom wordt de Gita een korte lezing van de hindoe-theologie en een praktische gids voor het leven van de hindoes genoemd. Terwijl hij yoga uitlegt, onthult Krishna zijn "zelf-god" vorm en zegent Arjun met een wereldbeeld. Afgezien van Arjun, had Sanjay de Gita rechtstreeks uit Krishna's mond gehoord (hij had gezworen bij Vedavas om de gebeurtenissen van de oorlog aan Dhritarashtra te vertellen), Hanuman (hij zat aan de top van de strijdwagen van Arjun) en Barvarik, de zoon van Ghatotkach die alle gebeurtenissen van de Kurukshetra-oorlog had gezien.