পদ্যগীতা - Poem Gita in Bengal

Bhagavadgita (pieśń Boga), Śrimadvagbdgita lub Gita to hinduskie pismo z 5 wersami. Jest częścią starożytnej sanskryckiej epopei Mahabharata. Chociaż Gita ma status odrębnego Pisma, jak również osobnych Upaniszad. Hindusi uważają Gitę za bluźniercze słowo Boże. Gita zajmuje szczególne miejsce w historii hinduizmu, filozofii i literatury.

Treść Gity jest rozmową między Kryszną a księciem Pandava Arjunem. Tuż przed rozpoczęciem wojny na Kurukszetrze Arjun był zdezorientowany widząc krewnych, przyjaciół i guru we wrogu. W tym czasie Kryszna zachęcał go do wojny, przypominając mu o religii wojowników Kshatriya i wyjaśniając różne rodzaje jogi i filozofię wedyjską. Dlatego Gita nazywana jest krótką lekturą teologii hinduskiej i praktycznym przewodnikiem po życiu Hindusów. Wyjaśniając jogę, Kryszna odkrywa swoją formę „boga siebie” i błogosławi Arjun światopoglądem. Poza Arjunem Sanjay słyszał Gitę bezpośrednio z ust Kryszny (przysięgał Vedavasowi, że opowiadał Dhritarashtra o wojnie), Hanuman (siedział na szczycie rydwanu Arjuna) i Barvarik, syn Ghatotkach, który widział wszystkie wydarzenia z wojny Kurukshetra.