Breast Anatomy

Medisch onderwijs met vrouwelijke anatomie

De borst is een van de twee uitsteeksels die zich in het bovenste ventrale gebied van de romp van een primaat bevinden. Zowel vrouwtjes als mannetjes ontwikkelen borsten uit dezelfde embryologische weefsels.

Bij vrouwen dient het als de borstklier, die melk produceert en afscheidt om zuigelingen te voeden. Onderhuids vet bedekt en omhult een netwerk van kanalen die samenkomen op de tepel, en deze weefsels geven de borst zijn grootte en vorm. Aan de uiteinden van de kanalen bevinden zich lobben, of clusters van longblaasjes, waar melk wordt geproduceerd en opgeslagen als reactie op hormonale signalen. Tijdens de zwangerschap reageert de borst op een complexe interactie van hormonen, waaronder oestrogenen, progesteron en prolactine, die de voltooiing van de ontwikkeling bemiddelen, namelijk lobuloalveolaire rijping, ter voorbereiding op borstvoeding en borstvoeding.

Mensen zijn de enige dieren met permanente borsten. In de puberteit veroorzaken oestrogenen, in combinatie met groeihormoon, permanente borstgroei bij vrouwelijke mensen. Dit gebeurt alleen in veel mindere mate bij andere primaten - borstontwikkeling bij andere primaten vindt over het algemeen alleen plaats tijdens de zwangerschap. Naast hun belangrijke functie bij het verstrekken van voeding aan zuigelingen, hebben vrouwelijke borsten sociale en seksuele kenmerken. Borsten zijn te zien in oude en moderne beeldhouwkunst, kunst en fotografie. Ze kunnen een prominente rol spelen in de perceptie van het lichaam van een vrouw en seksuele aantrekkelijkheid. Een aantal culturen associëren borsten met seksualiteit en hebben de neiging om blote borsten in het openbaar als onfatsoenlijk of onfatsoenlijk te beschouwen. Borsten, vooral de tepels, zijn een erogene zone.