Constitución de México

De grondwet van de Verenigde Mexicaanse Staten van 1917 is de fundamentele regel, opgericht om legaal in het land, die grenzen stelt en definieert de relaties tussen de bevoegdheden van de federatie geregeld: de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke, een van de drie verschillende orden van de overheidː de federale, staat en gemeentelijke, en tussen al die en de burgers. Evenzo legt het de grondslagen vast voor de regering en voor de organisatie van de instellingen waarin de macht is gevestigd en stelt het als hoogste sociale pact van de Mexicaanse samenleving de rechten en plichten van het Mexicaanse volk vast.

De grondwet van 1917 is een bijdrage van de Mexicaanse rechtstraditie aan het universele constitutionalisme, aangezien het de eerste grondwet van de geschiedenis was waarin sociale rechten1 waren opgenomen, uitgedrukt in de artikelen 3, 27 en 123, als product van de eisen van de populaire klassen dat zij starred in de Mexicaanse Revolutie.2

In totaal heeft de grondwettelijke tekst negen titels die 136 artikelen en 19 tijdelijke titels bevatten. De tekst volgt de klassieke richtlijnen voor beleid om een ​​dogmatische deel hebben, die de eerste 39 artikelen en stelt rechten en verplichtingen, en een organisch deel, die in de resterende 98 artikelen en bepaalt de organisatie van het openbaar gezag doctrines.

Hij had als precedenten de grondwet van Apatzingan van 1814, de grondwet van 1824 en de grondwet van 1857. Met betrekking tot dit laatste, in termen van het politieke systeem, de belangrijkste wijzigingen zijn de afschaffing van de herverkiezing van president van de republiek en de lading vice-president, evenals de oprichting van de vrije gemeente3.