CrPC 1973 English Study Guide

Disclaimer: deze applicatie is niet gelieerd aan of representatief voor enige overheidsinstantie. Het is een privéplatform ontwikkeld voor educatieve doeleinden. Alle informatie of diensten die door deze app worden geleverd, worden door geen enkele overheidsinstantie onderschreven of gesanctioneerd. Inhoudsbron: https://lddashboard.legislative.gov.in/actsofparliamentfromtheyear/code-criminal-procedure-act-1973

Het Wetboek van Strafvordering (CrPC) is de belangrijkste wetgeving inzake de procedure voor de toepassing van materieel strafrecht in India. Het werd in 1973 van kracht en trad op 1 april 1974 in werking.[2] Het biedt de mechanismen voor het onderzoeken van misdaden, het aanhouden van vermoedelijke misdadigers, het verzamelen van bewijsmateriaal, het vaststellen van de schuld of onschuld van de beschuldigde persoon en het vaststellen van de straf voor de schuldigen. Daarnaast gaat het ook over overlast, het voorkomen van misdrijven en het onderhoud van vrouw, kind en ouders.

Momenteel bevat de wet 484 secties, 2 schema's en 56 formulieren. De secties zijn onderverdeeld in 37 hoofdstukken.

Geschiedenis

In het middeleeuwse India kwam, na de verovering door de moslims, het mohammedaanse strafrecht in opkomst. De Britse heersers keurden de Regulerende Wet van 1773 goed, op grond waarvan een Hooggerechtshof werd opgericht in Calcutta en later in Madras en Bombay. Het Hooggerechtshof moest het Britse procesrecht toepassen bij het beslissen over de zaken van de onderdanen van de Kroon. Na de opstand van 1857 nam de kroon het bestuur in India over. Het Wetboek van Strafvordering uit 1861 werd door het Britse parlement aangenomen. De code uit 1861 werd na de onafhankelijkheid voortgezet en in 1969 gewijzigd. Uiteindelijk werd deze in 1972 vervangen.

Classificatie van overtredingen volgens de Code

Herkenbare en niet-herkenbare overtredingen

Hoofd artikel: Herkenbaar misdrijf

Herkenbare strafbare feiten zijn die strafbare feiten waarvoor een politieagent kan worden gearresteerd zonder een gerechtelijk bevel, in overeenstemming met het eerste schema van de code. In niet-herkenbare gevallen mag de politieagent alleen arresteren nadat hij daartoe door een bevelschrift naar behoren is gemachtigd. Niet-herkenbare delicten zijn over het algemeen relatief minder ernstige delicten dan kenbare delicten. Herkenbare overtredingen gerapporteerd onder sectie 154 Cr.P.C, terwijl niet-herkenbare overtredingen gerapporteerd onder sectie 155 Cr.P.C. Voor niet-herkenbare misdrijven is de magistraat bevoegd om kennis te nemen op grond van sectie 190 Cr.P.C. Op grond van artikel 156(3) Cr.P.C is de magistraat bevoegd om de politie opdracht te geven de zaak te registreren, deze te onderzoeken en de challan/het rapport ter annulering in te dienen. (2003 PCr.LJ1282)

Dagvaardingszaak en bevelschriftzaak

Op grond van artikel 204 van de code moet een magistraat die kennis neemt van een strafbaar feit een dagvaarding uitbrengen voor de aanwezigheid van de verdachte als de zaak een dagvaardingszaak is. Als de zaak een bevelschriftzaak lijkt, kan hij naar eigen goeddunken een bevelschrift of dagvaarding uitvaardigen. Sectie 2(w) van de Code definieert een dagvaarding als een zaak die verband houdt met een strafbaar feit en niet als een gerechtelijk bevel. Sectie 2(x) van de Code definieert een arrestatiebevel als een zaak die betrekking heeft op een misdrijf waarop de doodstraf, levenslange gevangenisstraf of gevangenisstraf van meer dan twee jaar staat.