History of Hinduism

Het hindoeïsme is een religie, of een manier van leven, die vooral in India en Nepal voorkomt. Met ongeveer een miljard volgers is het hindoeïsme de op twee na grootste religie ter wereld qua bevolking, en de grootste religie in India, Nepal en Bali.

De geschiedenis van het hindoeïsme is uniek onder de wereldreligies omdat het geen grondlegger of datum van oorsprong heeft. Hoewel de meeste grote religies voortkomen uit nieuwe ideeën die door een charismatische leider worden onderwezen, is het hindoeïsme gewoon de religie van de mensen in India, die zich geleidelijk gedurende vierduizend jaar heeft ontwikkeld.

De geschiedenis van het hindoeïsme is vaak onderverdeeld in ontwikkelingsperioden, waarbij de eerste periode die van de historische Vedische religie is die dateert van ongeveer 1900 v.Chr. Tot 1400 v.Chr. De daaropvolgende periode, tussen 800 v.Chr. En 200 v.Chr., Is 'een keerpunt tussen de Vedische religie en hindoeïstische religies ", en een vormingsperiode voor het hindoeïsme, jainisme en boeddhisme. De epische en vroege Puranische periode, vanaf c. 200 v.Chr. Tot 500 n.Chr. Zag de klassieke "Gouden Eeuw" van het hindoeïsme, die samenviel met het Gupta-rijk.

In deze periode evolueerden de zes takken van de hindoefilosofie, namelijk Samkhya, Yoga, Nyaya, Vaisheshika, Mīmāṃsā en Vedanta. Monotheïstische sekten zoals het Shaivisme en Vaishnavisme ontwikkelden zich in dezelfde periode door de Bhakti-beweging. De periode van ongeveer 650 tot 1100 n.Chr. Vormt de late klassieke periode [26] of vroege middeleeuwen, waarin het klassieke Puranische hindoeïsme is gevestigd, en Adi Shankara's Advaita Vedanta,