History of Hinduism

ศาสนาฮินดูเป็นศาสนาหรือวิถีชีวิตซึ่งพบมากที่สุดในอินเดียและเนปาล ด้วยจำนวนผู้ติดตามประมาณหนึ่งพันล้านคนศาสนาฮินดูจึงเป็นศาสนาที่ใหญ่เป็นอันดับสามของโลกตามจำนวนประชากรและศาสนาส่วนใหญ่ในอินเดียเนปาลและบาหลี

ประวัติความเป็นมาของศาสนาฮินดูมีลักษณะเฉพาะของศาสนาต่างๆในโลกที่ไม่มีวันก่อตั้ง ในขณะที่ศาสนาหลัก ๆ ส่วนใหญ่เกิดจากแนวคิดใหม่ ๆ ที่สอนโดยผู้นำที่มีเสน่ห์ แต่ศาสนาฮินดูเป็นเพียงศาสนาของชาวอินเดียซึ่งค่อยๆพัฒนามาเป็นเวลากว่าสี่พันปี

ประวัติศาสตร์ของศาสนาฮินดูมักแบ่งออกเป็นช่วงเวลาของการพัฒนาโดยช่วงแรกเป็นศาสนาเวทในประวัติศาสตร์ตั้งแต่ประมาณ 1900 ก่อนคริสตศักราชถึง 1400 ก่อนคริสตศักราชช่วงเวลาต่อมาระหว่าง 800 ก่อนคริสตศักราชถึง 200 ก่อนคริสตศักราชคือ "จุดเปลี่ยนระหว่าง ศาสนาเวทและศาสนาฮินดู "และเป็นช่วงเวลาที่สร้างขึ้นสำหรับศาสนาฮินดูเชนและพุทธศาสนา มหากาพย์และช่วง Puranic ตอนต้นจากค. 200 ก่อนคริสตศักราชถึง 500 CE เห็น "ยุคทอง" แบบคลาสสิกของศาสนาฮินดูซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับจักรวรรดิคุปตะ

ในช่วงนี้มีการพัฒนาปรัชญาฮินดู 6 สาขา ได้แก่ Samkhya, Yoga, Nyaya, Vaisheshika, Mīmāṃsāและอุปนิษัท นิกาย Monotheistic เช่น Shaivism และ Vaishnavism พัฒนาขึ้นในช่วงเวลาเดียวกันนี้ผ่านขบวนการภักติ ช่วงเวลาประมาณ 650 ถึง 1100 CE เป็นช่วงปลายยุคคลาสสิก [26] หรือยุคกลางตอนต้นซึ่งมีการก่อตั้งศาสนาฮินดู Puranic คลาสสิกและ Advaita Vedanta ของ Adi Shankara