History of Israel

(עברית)

Zorg ervoor dat u de juiste keuze maakt. היא מיושבת ברציפות עוד מהתקופה הפרה-היסטורית ושימשה כנתיב נדידה ע Zorg ervoor dat u de juiste keuze maakt. Het is een goed idee om het geld te verdienen, het kopen van een product, het kopen van een product Zorg ervoor dat u de juiste keuze maakt - het apparaat kan niet meer worden gebruikt.

בנוסף, אזור זה הוא מהראשונים בעולם בו הופיעה חקלאות ובו הוקמו ערים. Het is een goed idee om een ​​goede keuze te maken voor het gebruik van een product, of Dus, ik denk dat ik een goede keuze heb gemaakt als ik mijn geld wil verdienen met mijn geld. Ik denk dat het goed is. Als u de juiste keuze maakt, kunt u de juiste keuze maken.

(Engels)

De geschiedenis van Israël bestrijkt een gebied van de zuidelijke Levant, ook bekend als Kanaän, Palestina of het Heilige Land, wat de geografische locatie is van de moderne staten Israël en Palestina. Van een prehistorie als onderdeel van de kritische Levantijnse corridor, die getuige was van golven van vroege mensen uit Afrika, tot de opkomst van de Natufische cultuur c. In het 10e millennium voor Christus ging de regio de bronstijd in, c. 2000 v.Chr. met de ontwikkeling van de Kanaänitische beschaving, voordat het in de late bronstijd door Egypte werd veroverd. In de ijzertijd werden de koninkrijken Israël en Juda gesticht, entiteiten die centraal stonden in de oorsprong van de Joodse en Samaritaanse volkeren, evenals in de Abrahamitische geloofstraditie. Dit heeft geleid tot het jodendom, het samaritanisme, het christendom, de islam, het druzisme, het bahá'isme en een verscheidenheid aan andere religieuze bewegingen. In de loop van de geschiedenis van de mensheid is het Land Israël onder de heerschappij of controle van verschillende staatsbesturen gekomen, en als gevolg daarvan heeft het historisch gezien een grote verscheidenheid aan etnische groepen gehuisvest.

In de daaropvolgende eeuwen veroverden de Assyrische, Babylonische en Perzische rijken de regio. De Ptolemaeën en de Seleuciden streden tijdens de Hellenistische periode om controle over de regio. Met de oprichting van de Hasmonese dynastie behield de plaatselijke Joodse bevolking echter een eeuw lang haar onafhankelijkheid voordat ze werd opgenomen in de Romeinse Republiek. Als gevolg van de Joods-Romeinse oorlogen in de 1e en 2e eeuw na Christus werden veel Joden gedood, ontheemd of als slaaf verkocht. Na de komst van het christendom, dat onder invloed van het Romeinse rijk door de Grieks-Romeinse wereld werd overgenomen, verschoof de demografie van de regio naar pas ontdekte christenen, die tegen de 4e eeuw de joden als de meerderheid van de bevolking vervingen. Echter, kort nadat de islam onder Mohammed op het Arabische schiereiland was geconsolideerd, werd de Byzantijnse christelijke heerschappij over het land Israël vervangen door de Arabische verovering van de Levant in de 7e eeuw. Van de 11e tot de 13e eeuw werd het Land Israël het centrum van periodieke religieuze oorlogen tussen christelijke en islamitische legers als onderdeel van de kruistochten. In de 13e eeuw werd het land Israël onderworpen aan de Mongoolse invasies en veroveringen, hoewel deze plaatselijk werden verdreven door het Mamelukken-sultanaat, onder wiens heerschappij het bleef tot de 16e eeuw. De Mamelukken werden uiteindelijk verslagen door het Ottomaanse Rijk, en de regio werd tot de 20e eeuw een Ottomaanse provincie.

Aan het einde van de 19e eeuw zag de wijdverbreide consolidatie van een Joods-nationalistische beweging die bekend staat als het Zionisme, als onderdeel waarvan de alijah (Joodse terugkeer naar het Land Israël vanuit de diaspora) toenam. Tijdens de Eerste Wereldoorlog leidde de campagne in de Sinaï en Palestina van de geallieerden tot de opdeling van het Ottomaanse Rijk. Groot-Brittannië kreeg de controle over de regio op grond van een mandaat van de Volkenbond, in wat bekend werd als Mandaat Palestina. De Britse regering heeft zich publiekelijk gecommitteerd aan de creatie van een Joods thuisland. Het Arabisch-nationalisme verzette zich tegen dit ontwerp, deed de Arabische rechten gelden over de voormalige Ottomaanse gebieden en probeerde Joodse migratie te voorkomen. Als gevolg hiervan namen de Arabisch-Joodse spanningen in de daaropvolgende decennia van het Britse bestuur toe.