History of Norway

Noorwegen

De geschiedenis van Noorwegen is beïnvloed aan een buitengewone mate bepaald door het terrein en het klimaat van de regio. Ongeveer 10.000 voor Christus, na de terugtrekking van de grote binnenzee ijskappen, de vroegste bewoners gemigreerd naar het noorden in het gebied dat nu Noorwegen. Ze reisden gestaag noordwaarts langs de kustgebieden, verwarmd door de Golfstroom, waar het leven was meer draaglijk. Om te kunnen overleven visten zij en gejaagd rendieren (en andere prooien). Tussen 5000 voor Christus en 4000 voor Christus de eerste agrarische nederzettingen verschenen rond de Oslofjord. Geleidelijk tussen 1500 voor Christus en 500 voor Christus, deze agrarische nederzettingen verspreid in de zuidelijke gebieden van Noorwegen - terwijl de bewoners van de noordelijke regio's bleef jagen en vissen.

De Neolithische periode begon 4000 voor Christus. De migratieperiode veroorzaakte de eerste stamhoofden om controle te nemen en de eerste verdediging te maken. Vanaf de laatste decennia van de 8ste eeuw Noren begonnen met het uitbreiden over de zeeën naar de Britse eilanden en later IJsland en Groenland. De Vikingtijd zag ook de eenwording van het land. Kerstening vond plaats tijdens de 11e eeuw en Nidaros werd een aartsbisdom. De bevolking breidde snel tot 1349 (Oslo: 3.000; Bergen: 7.000; Trondheim: 4000) [nodig citaat] toen het werd gehalveerd door de Zwarte Dood en de opeenvolgende plagen. Bergen werd de belangrijkste handel in de haven, bestuurd door de Hanze. Noorwegen ging de Kalmar Unie met Denemarken en Zweden in 1397.

Na Zweden verliet de unie in 1523, Noorwegen werd de junior partner in Denemarken-Noorwegen. De Reformatie werd geïntroduceerd in 1537 en de absolute monarchie opgelegd in 1661. In 1814 werd Noorwegen afgestaan ​​aan de koning van Zweden door het Verdrag van Kiel. Noorwegen verklaarde zijn onafhankelijkheid en een grondwet goedgekeurd. Er zijn echter geen vreemde mogendheden erkende de Noorse onafhankelijkheid, maar steunden de Zweedse vraag naar Noorwegen om te voldoen aan het verdrag van Kiel. Na een korte oorlog met Zweden, de landen sluiting van het Verdrag van Moss, waarin Noorwegen heeft een personele unie met Zweden, met behoud van de Grondwet, Storting en aparte instellingen, behalve voor de buitenlandse dienst. De vakbond is formeel opgericht na de buitengewone Storting de noodzakelijke wijzigingen van de Grondwet en nam verkozen Karel XIII van Zweden als koning van Noorwegen op 4 november 1814.

Industrialisatie begon in de jaren 1840 en uit de jaren 1860 grootschalige emigratie naar Noord-Amerika heeft plaatsgevonden. In 1884 benoemde de koning Johan Sverdrup als premier, dus parlementarisme oprichting. De vereniging met Zweden werd opgelost in 1905. Van 1880 tot 1920, Noren zoals Roald Amundsen en Fridtjof Nansen voerde een reeks belangrijke poolexpedities.