Post-classical history

In de wereldgeschiedenis verwijst postklassieke geschiedenis naar de periode van ongeveer 500 na Christus tot 1500 na Christus, ongeveer overeenkomend met de Europese middeleeuwen. De periode wordt gekenmerkt door de geografische uitbreiding van beschavingen en de ontwikkeling van handelsnetwerken tussen beschavingen. Deze periode wordt ook wel het middeleeuwse tijdperk, het post-oude tijdperk, het post-oude tijdperk, het premoderne tijdperk of het premoderne tijdperk genoemd.

In Azië creëerde de verspreiding van de islam een ​​reeks kalifaten en luidde de islamitische gouden eeuw in, wat leidde tot vooruitgang in de wetenschap in de middeleeuwse islamitische wereld en handel tussen de Aziatische, Afrikaanse en Europese continenten. Oost-Azië beleefde de volledige vestiging van de macht van het keizerlijke China, dat verschillende welvarende dynastieën vestigde die Korea, Vietnam en Japan beïnvloedden. Religies zoals het boeddhisme en het neo-confucianisme verspreidden zich in de regio. Buskruit werd ontwikkeld in China tijdens het postklassieke tijdperk. Het Mongoolse rijk verbond Europa en Azië en zorgde voor veilige handel en stabiliteit tussen de twee regio's. In totaal verdubbelde de wereldbevolking in die periode, van ongeveer 210 miljoen in 500 CE tot 461 miljoen in 1500 CE. De bevolking groeide over het algemeen gestaag gedurende de hele periode, maar onderging enkele incidentele achteruitgang als gevolg van gebeurtenissen zoals de plaag van Justinianus, de Mongoolse invasies en de Zwarte Dood.