Post-classical history

ประวัติศาสตร์ยุคหลังคลาสสิกหมายถึงช่วงเวลาตั้งแต่ประมาณ 500 CE ถึง 1500 CE

ในประวัติศาสตร์โลก ประวัติศาสตร์ยุคหลังคลาสสิกหมายถึงช่วงเวลาตั้งแต่ประมาณ ค.ศ. 500 ถึง 1,500 ซีอี ซึ่งตรงกับยุคกลางของยุโรปโดยประมาณ ช่วงเวลาดังกล่าวมีลักษณะการขยายตัวของอารยธรรมทางภูมิศาสตร์และการพัฒนาเครือข่ายการค้าระหว่างอารยธรรม ช่วงเวลานี้เรียกอีกอย่างว่ายุคกลาง ยุคหลังยุคโบราณ ยุคหลังยุคโบราณ ยุคก่อนสมัยใหม่ หรือยุคก่อนสมัยใหม่

ในเอเชีย การแผ่ขยายของศาสนาอิสลามได้สร้างหัวหน้าศาสนาอิสลามและเปิดยุคทองของอิสลาม ซึ่งนำไปสู่ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ในโลกอิสลามยุคกลางและการค้าระหว่างทวีปเอเชีย แอฟริกา และยุโรป เอเชียตะวันออกมีประสบการณ์ในการสถาปนาอำนาจของจักรวรรดิจีนอย่างเต็มที่ ซึ่งได้ก่อตั้งราชวงศ์ที่รุ่งเรืองหลายราชวงศ์ที่มีอิทธิพลต่อเกาหลี เวียดนาม และญี่ปุ่น ศาสนาต่างๆ เช่น ศาสนาพุทธและลัทธิขงจื๊อใหม่ได้เผยแพร่ในภูมิภาคนี้ ดินปืนได้รับการพัฒนาในประเทศจีนในช่วงยุคหลังคลาสสิก จักรวรรดิมองโกลเชื่อมโยงยุโรปและเอเชีย สร้างการค้าที่ปลอดภัยและเสถียรภาพระหว่างสองภูมิภาค โดยรวมแล้ว จำนวนประชากรของโลกเพิ่มขึ้นสองเท่าในช่วงเวลานั้น จากประมาณ 210 ล้านคนในปี ส.ศ. 500 เป็น 461 ล้านคนในปี ส.ศ. 1500 จำนวนประชากรโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดช่วงเวลาดังกล่าว แต่ก็ต้องทนกับการลดลงโดยไม่ตั้งใจเนื่องจากเหตุการณ์ต่างๆ เช่น โรคระบาดของจัสติเนียน การรุกรานของชาวมองโกล และกาฬโรค