Snoop Dogg songs

Een van de meest iconische figuren uit het G-funk-tijdperk van begin jaren '90, Snoop Dogg evolueerde verder dan zijn begin van hardcore gangsta rap en werd een liefdevolle popcultuur met uitstapjes naar televisie, voetbalcoaching en reggae en gospelmuziek. Geïntroduceerd aan de wereld door Dr. Dre's The Chronic, werd Snoop al snel een van de beroemdste sterren in rap, deels vanwege zijn lijzige, laconieke rijm, evenals het realistische geweld dat in zijn teksten wordt geïmpliceerd. Zijn poging Doggystyle uit 1993 werd het eerste debuutalbum dat op nummer één in de hitlijsten terechtkwam. Nadat de populariteit van gangsta rap eind jaren negentig afnam, bewees hij dat hij een meesterlijke kameleon was in de hiphopwereld, waarbij hij zijn wietliefhebbende imago in verschillende richtingen reed die zijn carrière naar de 21e eeuw hielpen.

Calvin Broadus, bijgenaamd Snoop door zijn moeder vanwege zijn uiterlijk, groeide op in Long Beach, Californië, waar hij regelmatig problemen kreeg met de wet. Niet lang na het behalen van zijn middelbare school werd hij gearresteerd wegens bezit van cocaïne, het begin van een periode van drie jaar waarin hij vaak werd opgesloten. Via muziek ontsnapte hij aan een misdaadleven. Snoop begon met het opnemen van zelfgemaakte banden met zijn vriend Warren G, die toevallig de stiefbroer was van N.W.A's Dr. Dre. Warren G gaf een tape aan Dre, die behoorlijk onder de indruk was van de stijl van Snoop, en begon samen te werken met de rapper.

Toen Dre in 1992 besloot om zijn eerste poging tot een solocarrière te maken met het themalied voor de film Deep Cover, had hij Snoop-rap bij zich. "Deep Cover" begon een buzz over Snoop die escaleerde tot een volwaardige manie toen Dre eind 1992 zijn eigen debuutalbum, The Chronic, uitbracht op Death Row Records. Snoop klopte net zo goed op The Chronic als Dre, en zijn lijzige zang was net zo belangrijk voor het succes van de plaat als de op P-Funk geïnspireerde basgrooves. Dre's singles "Nuthin 'But a' G 'Thang" en "Dre Day", waarin Snoop prominent aanwezig was, werden in het voorjaar van 1993 top tien pop-crossoverhits en vormden het podium voor Snoop's langverwachte debuutalbum, Doggystyle. Terwijl hij in augustus het album met Dre aan het opnemen was, werd Snoop gearresteerd in verband met de dood van Phillip Woldermarian tijdens de drive-by-shoot. Volgens de beschuldigingen schoot de lijfwacht van de rapper, McKinley Lee, Woldermarian neer terwijl Snoop het voertuig bestuurde; de rapper beweerde dat het zelfverdediging was en beweerde dat het slachtoffer Snoop stalkte. Na een optreden bij de MTV Music Awards in september 1993 gaf hij zichzelf over aan de autoriteiten.

Na veel vertragingen werd Doggystyle eindelijk uitgebracht op Death Row in november 1993, en het werd het eerste debuutalbum dat op nummer één in de hitlijsten terechtkwam. Ondanks recensies die beweerden dat het album een ​​kopie was van The Chronic, de top tien singles "What's My Name?" en "Gin & Juice" hielden Doggystyle bovenaan de hitlijsten in het begin van 1994, net als de aanzienlijke controverse over de arrestatie van Snoop en zijn teksten, die als buitengewoon gewelddadig en seksistisch werden beschouwd. Tijdens een Engelse tournee in het voorjaar van 1994 smeekten tabloids en een Tory-minister de regering om de rapper het land uit te zetten, grotendeels op basis van zijn arrestatie. Snoop maakte gebruik van zijn aanstaande proces door een korte film op te nemen gebaseerd op het Doggystyle-nummer "Murder Was the Case" en een bijbehorende soundtrack uit te brengen, die in 1994 op nummer één debuteerde. Tegen die tijd was Doggystyle verviervoudigd tot platina.