SOLAS Consolidated 2018

Het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee (SOLAS), 1974, in zijn huidige vorm is de meest gevolgde Internationaal Verdrag tot schepen. Het wordt ook beschouwd als een van de belangrijkste juridische instrumenten die de veiligheid van de schepen, die in het bijzonder bepaalt minimumnormen voor de bouw, de uitrusting en de exploitatie van de schepen zijn.

Deze mobiele app is inclusief amendementen upto 2017 ie. MSC.338 (91), MSC.343 (91), MSC.344 (91), MSC.346 (91), MSC.350 (92), MSC.365 (93), MSC.366 (93), MSC 0,380 (94), MSC.386 (94), MSC.392 (95), MSC.394 (95), MSC.395 (95).

Conventies en andere multilaterale instrumenten te creëren internationale verdragsverplichtingen. Regeringen die bekrachtigen of accepteren ze instemmen met hun wetten en maatregelen in overeenstemming te brengen met de bepalingen van die verdragen. Het doel van een internationaal instrument is om normen om zo veel mogelijk landen acceptabel zijn en wereldwijd worden uitgevoerd, waardoor de verschillen tussen de nationale praktijken te elimineren vast te stellen. De Internationale Maritieme Organisatie ontstond in 1959. Sindsdien is de organisatie aangenomen multilaterale verdragen over een aantal betrokken vooral met de veiligheid van de scheepvaart, de voorkoming van verontreiniging door schepen, schadevergoeding en aansprakelijkheid en andere zaken, zoals facilitering en tonnagemeting onderwerpen. De meeste van deze worden verdragen, maar enkele zijn genoemd protocollen of overeenkomsten. Echter, hun juridische status is hetzelfde. Wanneer een voorstel formeel overeenstemming bereikt over een ontwerp van het verdrag wordt vervolgens bereid in een van de belangrijkste commissies van de Organization of subcomités. Wanneer het ontwerp wordt goedgekeurd door zowel het Comité voor maritieme veiligheid, het Marine Environment Protection Committee of de Juridische Commissie aan een internationale diplomatieke conferentie waaraan alle leden van de Verenigde Naties en haar gespecialiseerde organisaties worden uitgenodigd wordt ingediend. Met de succesvolle goedkeuring van het Verdrag, de verantwoordelijkheid voor de actie zich verplaatst naar regeringen. De snelheid waarmee het verdrag in werking treedt (dat wil zeggen, wordt bindend voor staten die hebben ingestemd te worden gebonden door het) hangt af van de tijd die de regeringen te bekrachtigen of accepteren. De toestemming te worden gebonden kan worden uitgedrukt door ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, afhankelijk van de wens van de betrokken staten. Deze procedure wordt gewoonlijk aangeduid als "bekrachtiging". IMO-verdragen in werking treden na een bepaald aantal staten hen met een bepaald percentage van de totale tonnage in de wereld hebben geratificeerd. Dit zorgt voor acceptatie door de meerderheid van de scheepvaart belang. Na de vereisten voor de inwerkingtreding van een verdrag zijn bereikt, is er een "marge" voordat het daadwerkelijk in werking treedt. Deze periode varieert van enkele maanden tot een jaar of zelfs twee jaar, en is ontworpen om de betrokken om de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke maatregelen te nemen voor de uitvoering van de bepalingen van het verdrag regeringen in te schakelen.

De hoofdverantwoordelijkheid voor de handhaving van een internationaal verdrag ligt aan de Staat onder wiens vlag de betrokken schepen te bedienen. In principe elke overheid is er verantwoordelijk voor dat schepen die zijn vlag voeren voldoen aan de eisen van de verdragen die het geratificeerd heeft. Echter, de recente IMO verdragen bepalingen die lidstaten, met name de haven staten, om aan de eisen van het verdrag af te dwingen bevatten ook. Dit betekent dat de vraag of een schip dat vaart onder de vlag van een partij bij het verdrag al dan niet moet het voldoen aan de eisen van een overeenkomst wanneer het roept in een haven die behoren tot een partij bij het verdrag. Internationale organisaties zoals de IMO hebben geen gezag of de middelen om af te dwingen of de uitvoering van overeenkomsten. De rol van de organisatie is om de betrokkene om de vereiste maatregelen te nemen regeringen aan te moedigen. Waar nodig, de Organisatie levert technisch advies en bijstand aan regeringen die dergelijk advies en hulp nodig heeft bij het nemen van de nodige actie.