Putter vogels zingen

Heb de mooiste hoekjes van de Braziliaanse vogel Putter

Functies:

Alarm

Wekker

Beltoon

Hoeken:

Klassiek

Metalen

Portugees

Vrouwelijke grap

Venezuela

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam betekent: do (Griekse) spinos = vogel genoemd door Aristophanes, Dionysus, Hesychium en andere oude schrijvers, maar niet geïdentificeerd; en magellanica = verwijzend naar de Magelhaense Straat in Patagonië. ⇒ Vogel van de Straat van Magellan.

Kenmerken

Het meet 11 centimeter lang.

Deze kleine vleesetende vogel is een bekende vogel, omdat het een relatief gemakkelijk te identificeren soort is. Zijn zwarte masker, alleen aanwezig bij mannetjes, en gele vlekken op de vleugels, maken de distelvink tot een zeer kleurrijke vogel met een gemakkelijk herkenbaar patroon, zelfs tijdens de vlucht. Vrouwtjes hebben een olijfkop en onderkant. Jonge mannetjes met een paar maanden hebben al zwarte vlekken op hun hoofd. In het voorjaar is het te zien zingen op bomen, antennes, palen en daken. In de winter wordt het vaak toegevoegd in koppels van aanzienlijke afmetingen, die honderden vogels kunnen verzamelen. Naast het karakteristieke gezang, hoog of tijdens de vlucht, imiteert het het gezang van andere vogels.

Het heeft een zeer gevarieerd fijn getjilp, dat erg snel gaat; lange coupletten die imitaties van andere vogels afwisselen. Het zingt ook tijdens de vlucht.

Ondersoorten

Momenteel worden 12 ondersoorten erkend, waarvan sommige behoorlijk op elkaar lijken, waardoor het moeilijk is om in het veld te herkennen.

Spinus magellanica alleni: Bekend als de distelvink in de stad São Paulo. Het meet 10 centimeter lang en heeft de gele kleur van de sterkste borst; het leeft in het zuiden van Piauí, Tocantins, Goiás en het noorden van Mato Grosso, evenals delen van Bolivia en Paraguay.

Spinus magellanica icterica: Ook bekend als distelvink, distelvink-catingueiro, distelvink-mateiro, distelvink-pinheirinho. Het meet ongeveer 11,8 centimeter lang, presenteert het hoofd en tot aan het midden van de nek helemaal zwart, met een overheersende kleur in zijn lichaam het groenachtig gele; het woont in het zuiden van Bahia, het hele zuidoosten van Brazilië, inclusief Minas Gerais, in het zuiden tot Rio Grande do Sul.

Spinus magellanica magellanica: In Uruguay en Argentinië, tot Patagonië. Vergelijkbaar met icterica, maar het is veel groener en groter. Geheel witte cloaca.

Spinus magellanica longirostris: Roraima, Venezuela en Guyana. Vergelijkbaar in grootte met alleni, de snavel is veel langgerekt en dun en het geel is niet zo sterk.

Spinus magellanica capitalis: Bewoont Peru, Colombia en Ecuador. Het mannetje van deze ondersoort heeft het bovenste derde deel van de borst en de rug donker, "gevlekt" met zwart;

Spinus magellanica urubambensis: Het leeft in Chili en Peru, wat vaker voorkomt in Chili. S. magellanica urubambensis is de groenste ondersoort met de donkerste zwarte delen. In de witte delen van de andere ondersoort heeft het een grijsachtige kleur.

Boliviaanse spinus magellanica: Centraal-zuidelijk Bolivia. Het valt op door het feit dat het mannetje een zwart masker heeft dat zich uitstrekt tot aan de borst en het begin van de buik en van grote omvang is.

Spinus magellanica paula: Pacifische kust van Ecuador en Peru. Vergelijkbaar met Peruaans, maar kleiner en met een dunnere snavel.

Peruaanse spinus magellanica: centrum van Peru. Het lijkt op paula, maar het is groter, groener aan de bovenkant en bleker geel op de staart.

Spinus magellanica sanctaecrucis: Centraal- en Oost-Bolivia. Vergelijkbaar met de Boliviaan, maar iets kleiner en met de veren van de kin en de rug in het midden zwart gemaakt met bleke olijfranden. Net als de Boliviaan is het zwart op de kap vrij uitgebreid en kan het bijna tot aan het uiteinde van de buik reiken.

Spinus magellanica tucumana: Argentinië van Jujui tot Mendoza en in de Sierra de Córdoba. Net als bij Boliviaans, maar iets kleiner, strekt het zwart van de capuchon zich alleen uit tot aan de kin en nek, gelijkmatig groene bovendelen met weinig donkere strepen.