Spare

Het was een van de meest verschroeiende beelden van de twintigste eeuw: twee jonge jongens, twee prinsen, die achter de kist van hun moeder liepen terwijl de wereld vol verdriet en afgrijzen toekeek. Toen prinses Diana werd begraven, vroegen miljarden mensen zich af wat prins William en prins Harry moesten denken en voelen – en hoe hun leven er vanaf dat moment uit zou zien.

Voor Harry is dit eindelijk dat verhaal.

Voordat hij zijn moeder verloor, stond de twaalfjarige prins Harry bekend als de zorgeloze, de gelukkige reserve voor de serieuzere erfgenaam. Verdriet veranderde alles. Hij worstelde op school, worstelde met woede, met eenzaamheid - en omdat hij de pers de schuld gaf van de dood van zijn moeder, worstelde hij om het leven in de schijnwerpers te accepteren.

Op zijn eenentwintigste trad hij toe tot het Britse leger. De discipline gaf hem structuur en twee gevechtstours maakten hem thuis tot een held. Maar hij voelde zich al snel meer verloren dan ooit, leed aan posttraumatische stress en vatbaar voor verlammende paniekaanvallen. Bovenal kon hij de ware liefde niet vinden.