Sultan Jalaluddin Khwarazm Sha

Sultan Jalaluddin Khwarazm vs Genghis Khan / Jalaluddin Khwarazm Shah Cross Indus River

Jalal ad-Din Mingburnu (volledige naam: Jalal ad-Dunya wa ad-Din Abul-Muzaffar Manguberdi ibn Muhammad), Manguberdi of Mangubarni (Turks voor 'door God gegeven'), ook bekend als Jalâl ad-Dîn Khمârazmshâh (ج‌ال ‌ال ز‌‌ شاه), was de laatste heerser van het Khwarezmian-rijk uit de Anushtegin-dynastie. Hij was de oudste zoon van Ala ad-Din Muhammad II bij zijn Turkmeense vrouw Aychichek.

Toen bekend werd dat Genghis Khan naar Khwarazm marcheerde, stelde Jalal ad-din zijn vader voor om de Mongolen te ontmoeten in een beslissende slag bij de Syr Darya. Mohammed II vertrouwde echter op zijn goed versterkte forten en verzamelde geen troepen, maar verdeelde ze over de grote steden van zijn rijk. Ondertussen namen de Mongolen snel de ene stad na de andere in. Aan het begin van 1220 viel Bukhara, gevolgd door Samarqand. Mohammed begon zich terug te trekken naar het westen, en na een reeks mislukte veldslagen bleef hij achter met een handvol soldaten en zijn zonen. Het enorme en ongedisciplineerde Khwarazmische leger was niet in staat de vijand te verslaan, die veel inferieur was in aantal.

Volgens de legende verzamelde Mohammed, die naar de Kaspische Zee vluchtte, terminaal ziek, zijn zonen bij elkaar: Jalal ad-Din, Aqshah en Uzlagh Khan en kondigde aan dat hij Jalal ad-Din tot erfgenaam van de troon had benoemd, omdat alleen hij dat kon confronteer de vijand. Hij riep de jongere zoons op tot gehoorzaamheid en hing zijn zwaard aan de riem van Jalal ad-Din. Een paar dagen later stierf Mohammed en werd Jalal ad-Din uitgeroepen tot Khwarazmshah.

Na de nederlaag van zijn vader, Ala ad-Din Muhammad II door Genghis Khan in 1220, kwam Jalal ad-Din Mingburnu aan de macht en trok zich terug met de resterende Khwarazm-troepen, terwijl hij werd achtervolgd door een Mongools leger en in de slag bij Parwan, ten noorden van Kabul, versloeg de Mongolen.

Als gevolg van de Mongoolse invasie, het plunderen van Samarkand en verlatenheid door zijn Afghaanse bondgenoten, werd Jalal ad-Din gedwongen naar India te vluchten. Bij de rivier de Indus haalden de Mongolen hem echter in en slachtten zijn troepen, samen met duizenden vluchtelingen, af in de Slag om Indus. Hij ontsnapte en zocht asiel in het sultanaat van Delhi, maar Iltutmish ontkende hem dit uit respect voor de relatie met de Abbasidische kaliefen. De steden Herat, Ghazni en Merv werden vernietigd en afgeslacht door de Mongolen, vanwege zijn verzet of opstandigheid.