Sultan Salahuddin Ayubi Urdu

Al-Nasir Salah al-Din Yusuf ibn Ayyub (Koerdisch: سەلاحەدینی ئەییووبی‎, geromaniseerd: Selahedînê Eyûbî; Arabisch: الناصر صلاح الدين يوسف بن أيوب‎, geromaniseerd: an-Nāṣir Ṣalā' ad-Dīn Yūsuf ibn Ayyūb 11; 1137 - 4 maart 93; ), beter bekend als Salah ad-Din of Saladin (/ˈsælədɪn/), was een soennitische moslim Koerd die de eerste sultan van zowel Egypte als Syrië werd en de Ayyubid-dynastie stichtte. Saladin leidde de militaire campagne van moslims tegen de kruisvaardersstaten in de Levant. Op het hoogtepunt van zijn macht omspande zijn sultanaat Egypte, Syrië, de Jazira (Boven-Mesopotamië), de Hejaz (west-Arabië), Jemen, delen van West-Noord-Afrika en Nubië.

Hij werd oorspronkelijk in 1164 naar Fatimid Egypte gestuurd samen met zijn oom Shirkuh, een generaal van het Zengid-leger, op bevel van hun heer Nur ad-Din om Shawar te helpen herstellen als vizier van de tiener Fatimid-kalief al-Adid. Een machtsstrijd volgde tussen Shirkuh en Shawar nadat de laatste was hersteld. Saladin klom ondertussen in de rangen van de Fatimiden-regering vanwege zijn militaire successen tegen kruisvaardersaanvallen op zijn grondgebied en zijn persoonlijke nabijheid tot al-Adid. Nadat Shawar was vermoord en Shirkuh stierf in 1169, benoemde al-Adid Saladin tot vizier, een zeldzame benoeming van een soennitische moslim op zo'n belangrijke positie in het sjiitische kalifaat. Tijdens zijn ambtstermijn als vizier begon Saladin het Fatimiden establishment te ondermijnen en, na de dood van al-Adid in 1171, schafte hij het Fatimiden-kalifaat af en bracht hij de loyaliteit van het land met het soennitische, in Bagdad gevestigde Abbasid-kalifaat opnieuw op één lijn.

In de daaropvolgende jaren leidde hij invallen tegen de kruisvaarders in Palestina, gaf hij opdracht tot de succesvolle verovering van Jemen en weerde hij pro-Fatimid-opstanden in Opper-Egypte. Niet lang na de dood van Nur ad-Din in 1174 lanceerde Saladin zijn verovering van Syrië en trok op verzoek van de gouverneur vreedzaam Damascus binnen. Halverwege 1175 had Saladin Hama en Homs veroverd, wat de vijandschap uitlokte van andere Zengid-heren, de officiële heersers van de verschillende regio's van Syrië. Kort daarna versloeg hij het Zengid-leger in de Slag om de Hoorns van Hama van 1175 en werd daarna uitgeroepen tot de "Sultan van Egypte en Syrië" door de Abbasiden-kalief al-Mustadi. Saladin maakte verdere veroveringen in Noord-Syrië en de Jazira, ontsnapte aan twee aanslagen op zijn leven door de Orde van Assassijnen, voordat hij in 1177 terugkeerde naar Egypte om de problemen daar aan te pakken. Tegen 1182 had Saladin de verovering van het islamitische Syrië voltooid nadat hij Aleppo had ingenomen, maar slaagde er uiteindelijk niet in om het Zengid-bolwerk Mosul over te nemen.

Onder bevel van Saladin versloeg het Ayyubid-leger de kruisvaarders in de beslissende slag bij Hattin in 1187, en veroverde daarna de controle over Palestina - inclusief de stad Jeruzalem - van de kruisvaarders, die het gebied 88 jaar eerder hadden veroverd. Hoewel het kruisvaarderskoninkrijk Jeruzalem tot het einde van de 13e eeuw bleef bestaan, betekende de nederlaag bij Hattin een keerpunt in het conflict met de moslimmachten in de regio. Saladin stierf in Damascus in 1193, nadat hij veel van zijn persoonlijke rijkdom aan zijn onderdanen had weggegeven. Hij is begraven in een mausoleum naast de Omajjadenmoskee. Saladin is een prominente figuur geworden in de islamitische, Arabische, Turkse en Koerdische cultuur en wordt beschreven als de beroemdste Koerd in de geschiedenis.

Dit is het historische verhaal van de beroemde moslimcommandant Sultan Salahuddin Ayubi. Hij was een echte moslim en een grote veroveraar. Blijf het delen en beoordeel ons.

Inname van Jeruzalem

Saladin had bijna elke kruisvaardersstad ingenomen. Saladin verkoos Jeruzalem zonder bloedvergieten in te nemen en bood genereuze voorwaarden, maar degenen die binnen waren weigerden hun heilige stad te verlaten en zwoeren het in een gevecht op leven en dood te vernietigen in plaats van het vreedzaam overhandigd te zien worden. Jeruzalem capituleerde voor zijn troepen op vrijdag 2 oktober 1187, na een belegering. Toen het beleg was begonnen, was Saladin niet bereid om de Frankische inwoners van Jeruzalem een ​​kwartier te beloven.