Sultan Salahuddin Ayubi Urdu

Al-Nasir Salah al-Din Yusuf ibn Ajjub (kurdyjski: سەلاحەدینی ئەییووبی‎, łac. Selahedînê Eyûbî; arabski: الناصر صلاح الدين يوسف بن أيوب‎, łac. ), lepiej znany po prostu jako Salah ad-Din lub Saladyn (/ˈsælədɪn/), był sunnickim muzułmańskim Kurdem, który został pierwszym sułtanem zarówno Egiptu, jak i Syrii, zakładając dynastię Ajjubidów. Saladyn kierował muzułmańską kampanią militarną przeciwko państwom krzyżowców w Lewancie. U szczytu władzy jego sułtanat obejmował Egipt, Syrię, Jazirę (Górna Mezopotamia), Hidżaz (Arabię ​​Zachodnią), Jemen, części zachodniej Afryki Północnej i Nubię.

Pierwotnie został wysłany do Egiptu Fatymidów w 1164 roku wraz ze swoim wujem Shirkuh, generałem armii Zengid, na rozkaz ich pana Nura-Dina, aby pomóc przywrócić Shawarowi stanowisko wezyra nastoletniego kalifa Fatymidów al-Adida. Wywiązała się walka o władzę między Shirkuh i Shawarem po przywróceniu tego ostatniego. Tymczasem Saladyn wspiął się w szeregi rządu Fatymidów dzięki swoim wojskowym sukcesom w walce z najazdami krzyżowców na jego terytorium i osobistej bliskości z al-Adidem. Po zamordowaniu Szawara i śmierci Szirkuha w 1169 r. al-Adid wyznaczył Saladyna na wezyra, rzadką nominację sunnickiego muzułmanina na tak ważne stanowisko w szyickim kalifacie. Podczas swojej kadencji jako wezyra, Saladyn zaczął podkopywać establishment fatymidzki, a po śmierci al-Adida w 1171 r. zniósł kalifat fatymidzki i ponownie przyłączył się do sunnickiego kalifatu Abbasydów z Bagdadu.

W następnych latach kierował najazdami na krzyżowców w Palestynie, zlecał udany podbój Jemenu i powstrzymywał profatymidzkie bunty w Górnym Egipcie. Niedługo po śmierci Nur ad-Dina w 1174 Saladyn rozpoczął podbój Syrii, wchodząc pokojowo do Damaszku na prośbę jego gubernatora. W połowie 1175 Saladyn podbił Hamę i Homs, wywołując wrogość innych lordów Zengid, oficjalnych władców różnych regionów Syrii. Niedługo potem pokonał armię Zengidów w bitwie pod Rogami pod Hama w 1175 roku, a następnie został ogłoszony „sułtanem Egiptu i Syrii” przez kalifa Abbasydów al-Mustadi. Saladyn dokonał dalszych podbojów w północnej Syrii i Jazirze, unikając dwóch zamachów na jego życie przez Zakon Asasynów, zanim wrócił do Egiptu w 1177, aby rozwiązać tam problemy. Do 1182 roku Saladyn zakończył podbój muzułmańskiej Syrii po zdobyciu Aleppo, ale ostatecznie nie udało mu się przejąć twierdzy Zengidów w Mosulu.

Pod dowództwem Saladyna armia Ajjubidów pokonała krzyżowców w decydującej bitwie pod Hattin w 1187, a następnie odebrała kontrolę nad Palestyną – w tym miastem Jerozolimą – krzyżowcom, którzy podbili ten obszar 88 lat wcześniej. Chociaż Jerozolimskie Królestwo Krzyżowców istniało do końca XIII wieku, jego porażka pod Hattin była punktem zwrotnym w jego konflikcie z muzułmańskimi mocarstwami regionu. Saladyn zmarł w Damaszku w 1193 r., rozdając swoim poddanym znaczną część swojego osobistego majątku. Został pochowany w mauzoleum przylegającym do meczetu Umajjadów. Saladyn stał się wybitną postacią w kulturze muzułmańskiej, arabskiej, tureckiej i kurdyjskiej i został opisany jako najsłynniejszy Kurd w historii.

Oto historyczna historia słynnego muzułmańskiego dowódcy sułtana Salahuddina Ayubiego. Był prawdziwym muzułmaninem i wielkim zdobywcą. Dziel się tym i oceniaj nas.

Zdobycie Jerozolimy

Saladyn zdobył prawie każde miasto krzyżowców. Saladyn wolał zdobyć Jerozolimę bez rozlewu krwi i proponował hojne warunki, ale ci, którzy byli w środku, odmówili opuszczenia swojego świętego miasta, przysięgając, że zniszczą je w walce na śmierć, zamiast oglądać je w pokojowy sposób. Jerozolima skapitulowała przed jego siłami w piątek, 2 października 1187 r., po oblężeniu. Kiedy rozpoczęło się oblężenie, Saladyn nie chciał obiecać warunków ćwierćfinału frankońskim mieszkańcom Jerozolimy.