Wicca - History

Wicca, ook bekend als "The Craft", is een moderne heidense, syncretische, op de aarde gerichte religie. Het pad werd door godsdienstwetenschappers beschouwd als een nieuwe religieuze beweging en evolueerde uit de westerse esoterie, ontwikkelde zich in Engeland in de eerste helft van de 20e eeuw en werd in 1954 aan het publiek geïntroduceerd door Gerald Gardner, een gepensioneerde Britse ambtenaar. Wicca maakt gebruik van oude heidense en 20e-eeuwse hermetische motieven voor theologische en rituele doeleinden. Doreen Valiente kwam in de jaren vijftig bij Gardner en bouwde verder aan Wicca's liturgische traditie van overtuigingen, principes en praktijken, verspreid via gepubliceerde boeken en geheime schriftelijke en mondelinge leringen die aan ingewijden werden doorgegeven.

Er zijn in de loop van de tijd veel varianten van de religie gegroeid en geëvolueerd, geassocieerd met een aantal verschillende geslachten, sekten en denominaties, ook wel tradities genoemd, elk met zijn eigen organisatiestructuur en niveau van centralisatie. Gezien het grotendeels gedecentraliseerde karakter ervan ontstaan ​​er meningsverschillen over de grenzen die Wicca definiëren. Sommige tradities, gezamenlijk aangeduid als British Traditional Wicca (BTW), volgen strikt de inwijdingslijn van Gardner en beschouwen Wicca als specifiek voor soortgelijke tradities, met uitzondering van nieuwere, eclectische tradities. Andere tradities, evenals godsdienstwetenschappers, passen Wicca toe als een brede term voor een religie met denominaties die op een aantal belangrijke punten van elkaar verschillen, maar kernovertuigingen en -praktijken delen.

Wicca is typisch duotheïstisch en vereert zowel een godin als een God, traditioneel opgevat als respectievelijk de Drievoudige Godin en de Gehoornde God. Deze goden kunnen op een henotheïstische manier worden beschouwd, omdat ze veel verschillende goddelijke aspecten hebben die kunnen worden geïdentificeerd met verschillende heidense goden uit verschillende historische pantheons. Om deze reden worden ze soms de "Grote Godin" en de "Grote Gehoornde God" genoemd, waarbij de eretitel "groot" een personificatie impliceert die vele andere goden binnen hun eigen aard bevat. Sommige Wiccans verwijzen naar de godin als "Dame" en de god als "Heer" om hun goddelijkheid aan te roepen. Deze twee godheden worden soms gezien als facetten van een universele pantheïstische godheid, die eerder als een onpersoonlijke kracht dan als een persoonlijke godheid wordt beschouwd. Andere tradities van Wicca omvatten polytheïsme, pantheïsme, monisme en godinnenmonotheïsme.

Wicca-vieringen omvatten zowel de cycli van de maan, bekend als Esbats en gewoonlijk geassocieerd met de Drievoudige Godin, naast de cycli van de zon, seizoensgebonden festivals die bekend staan ​​als Sabbats en gewoonlijk worden geassocieerd met de Gehoornde God. De Wicca Rede is een populaire uitdrukking van de Wicca-moraal, vaak met betrekking tot de rituele beoefening van magie.