علامہ اقبال کی مشہور شاعری - ک

Sir Allama Muhammad Iqbal (urdu: محمد اِقبال; 9 listopada 1877 - 21 kwietnia 1938), znany jako Allama Iqbal, był poetą, filozofem, teoretykiem i adwokatem w Indiach Brytyjskich. Został nazwany „Ojcem duchowym Pakistanu” za jego wkład w naród. Wyróżniono wiersze Iqbala, datki polityczne, hipokryzję oraz badania naukowe i naukowe. Zainspirował ruch pakistański w Indiach Brytyjskich i jest uważany za znaną postać literatury urdu, chociaż pisał zarówno w języku urdu, jak i perskim, ale nigdy we własnym języku pendżabskim.

Iqbal jest podziwiany jako wybitny poeta przez Hindusów, Pakistańczyków, Irańczyków, Bangladeszu i innych międzynarodowych badaczy literatury. Chociaż Iqbal jest najbardziej znany jako poeta, jest również uznanym „muzułmańskim myślicielem filozoficznym czasów nowożytnych”.

W dużej części Azji Południowej i na świecie, w którym mówi się w języku urdu, Iqbal jest uważany za Shair-e-Mashriq (urdu: شاعر مشرق, „Poeta Wschodu”). Jest również nazywany Mufakkir-e-Pakistan (urdu: مفکر پاکستان‎, „Myśliciel Pakistanu”), Musawwir-e-Pakistan (urdu: مصور پاکستان, „Malarz Pakistanu”) i Hakeem-ul-Ummat (urdu : حکیم الامت, "Mędrzec Ummah"). Rząd Pakistanu oficjalnie nazwał go „narodowym poetą Pakistanu”[8]. Jego urodziny Yōm-e Welādat-e Muḥammad Iqbāl (urdu: یوم ولادت محمد اقبال) lub Iqbal Day są świętem państwowym w Pakistanie.

Bang-e-Dara Iqbala (Zew marszowego dzwonu), jego pierwszy zbiór poezji urdu, został opublikowany w 1924 roku. Został napisany w trzech różnych fazach jego życia. Wiersze, które napisał do 1905 r. – roku, w którym wyjechał do Anglii – odzwierciedlają patriotyzm i obrazy natury, w tym „Tarana-e-Hind” („Pieśń o Indiach”) i „Tarana-e-Milli” ( „Pieśń Wspólnoty”). Drugi zestaw wierszy pochodzi z lat 1905-1908, kiedy Iqbal studiował w Europie i zastanawiał się nad naturą europejskiego społeczeństwa, które, jak podkreślał, utraciło wartości duchowe i religijne. To zainspirowało Iqbala do napisania wierszy o historycznym i kulturowym dziedzictwie islamu i społeczności muzułmańskiej z perspektywy globalnej. Iqbal wzywa całą społeczność muzułmańską, zwaną Ummah, do zdefiniowania osobistej, społecznej i politycznej egzystencji poprzez wartości i nauki islamu.

Prace Iqbala były w języku perskim przez większość jego kariery, ale po 1930 jego prace były głównie w urdu. Jego prace w tym okresie były często skierowane w szczególności do mas muzułmańskich w Indiach, z jeszcze silniejszym naciskiem na islam oraz muzułmańskie przebudzenie duchowe i polityczne. Opublikowany w 1935 roku Bal-e-Jibril (Skrzydła Gabriela) jest uważany przez wielu krytyków za jego najlepszą poezję urdu i zainspirowała go wizyta w Hiszpanii, gdzie odwiedził zabytki i dziedzictwo królestwa Maurów. Składa się z gazali, wierszy, czterowierszy i epigramatów i niesie ze sobą silne poczucie religijnej pasji.

Pas Cheh Bayed Kard ai Aqwam-e-Sharq (Co mamy robić, Narody Wschodu?) zawiera wiersz „Musafir” („Podróżnik”). Ponownie, Iqbal przedstawia Rumiego jako postać i przedstawia tajemnice islamskich praw i percepcji sufich. Iqbal ubolewa nad niezgodą i brakiem jedności między indyjskimi muzułmanami, jak i narodami muzułmańskimi.

Wizja Iqbala dotycząca doświadczenia mistycznego jest jasna w jednym z jego urdu ghazali, który został napisany w Londynie podczas jego studenckich czasów. Niektóre wersety tego gazala to:

Allama Iqbal Shayari aplikacja zawiera Allama Iqbal Shayari w urdu. Istnieje ponad sto shayari czyli poezji Allama Iqbala.

Allama Iqbal był filozofem, poetą i politykiem w Indiach Brytyjskich.

Aplikacja Allama Iqbal Shayari zawiera piękną kolekcję Allama Iqbal Shayari w języku urdu z pięknie zaprojektowanymi obrazami, które można również udostępniać na Facebooku, Twitterze, WhatsApp i innych platformach społecznościowych.

Niektóre z poezji Iqbal obejmują:

- Shayari

- Shaaer e Mashriq

- Urdu Shayari Allama Iqbal

- Zarb e Kaleem autorstwa Allama Iqbal

- ENCYKLOPEDIA IQBAL - WSZYSTKIE KSIĄŻKI

- kulliyat e iqbal Urdu Book

- Refleksje Iqbala

- Bang e Dara

- Shikwa Jawab i Shikwa