مدينة الحب لا يسكنها العقلاء

Aplikacja książki Miasto miłości nie jest zamieszkane przez mądrych ludzi bez sieci pdf

Powieść Miasto miłości nie jest zamieszkane przez mądrych ludzi, przez książkę Ahmed Al Hamdan bez sieci, powieść, której wersety zrozumieją tylko ci, którzy kiedyś doświadczyli goryczy rozłąki.

Ta seria powieści autorstwa Ahmada Al Hamdana składa się z dwóch części, z których pierwsza nosi tytuł „Miasto miłości nie jest zamieszkane przez rozsądnych ludzi”, a druga nosi tytuł „Wszyscy jesteście moimi pięknymi rzeczami”.

Pierwsza część to liczący 143 strony „Miasto miłości nie zamieszkały mędrzec”, opowieść o tęsknocie i rozstaniu z kobietą, której bohater próbował zwrócić na siebie uwagę ukochanej, umieszczając swoje zdjęcie na okładkę, aby mogła przejść obok tej książki i trzymać się jej, i przeczytać dedykację, aby wiedziała, że ​​napisał tę książkę dla niej i dla niej. ; Powiedzieć jej, że jest mu przykro z powodu wszystkiego, co się wydarzyło, i że nadal ją kocha.

A powieść mówi: "Jest tylko jedna osoba, w której się zakochujemy, a wszystko, co następuje po niej, idzie w niepamięć. W tej nieobecności odkryłam, że rozłąka jest czasem korzystna, bo sprawia, że ​​czujemy wartość tych, których kochaliśmy" nie dbamy o tych, którzy opuścili nas, zanim zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy tego znieść.” żyć bez nich”.

Przyznać na końcu swojej powieści, mówiąc: „Nareszcie jesteś jedyną bitwą, w której jestem dumny, że zostałem pokonany”.

Jako punkt kulminacyjny wydarzeń drugiej części liczącego 222 strony „Wszystkie jesteście moimi pięknymi rzeczami” rozpoczął się moment, w którym pojawiła się mała dziewczynka, niosąc w ręku plik papierów, które wręczyła bohaterce, i dziewczyna wysłała je ze sobą. W gazetach znajdują się następujące słowa: „Już cię nie kocham, już za tobą nie tęsknię, nie chcę cię, nie tęsknię za tobą, nie myślę o tobie, a jutro o tobie wspomnę przez pomyłkę, więc dużo się śmieję zamiast płakać za tobą, wiesz?!, tak bardzo cię nienawidzę, bo jesteś jedyną osobą, która wie, że kłamię we wszystkim, co do ciebie napisałem..."

Tutaj konflikt osiąga punkt kulminacyjny, a bohater zaczyna podejrzewać, że to ona jest dziewczyną, więc wszędzie wącha jej perfumy i wciąż jej szuka, ale jej nie znajduje, a kiedy przewraca drugą stronę, czyta: „Pod twoją nieobecność nauczyłem się że wszystko można zrobić, proszę pana, oprócz zapomnienia o tobie! Jesteś jedyną rzeczą, która pozostanie w pamięci, a ty jedyną rzeczą, której nigdy nie przestanę kochać, nawet jeśli jest to bardzo, bardzo daleko..."

Na trzeciej stronie bohater upewnia się, że to ona jest dziewczyną, której imię kończy się zawiązaną literą Taa, kiedy czyta: Czy wiesz?! Nadal trzymam twoje czerwone róże, te, które mi dałaś, kiedy przyszłaś mi się oświadczyć!, i każdej nocy wsuwam różę pod poduszkę, by powiedzieć mi duszącym głosem wydobywającym się spod poduszki po zaśnięciu: „że mnie kochasz i że nadal usuwam wszystkie twoje piękne rzeczy”.

W końcu bohater zostawia jej wiadomość na końcu swojej powieści, mówiąc: „Są rzeczy, które nie nadejdą, nieważne, jak długo będziemy na nie czekać, i rzeczy, które mogą nadejść, ale będzie za późno. , zawsze jesteś w moim sercu wszystkie moje piękne rzeczy.

A swoje przemówienie zakończył stwierdzeniem: „Nie lubiłem horrorów, ale oglądałbym je z tobą bardzo często, aż rzuciłbym ci się na kolana, ilekroć padał przerażający strzał, stąd myślisz, że historia się skończyła, czy spotkamy się w innej opowieści z „Miasto miłości nie zna mądrych”?