রোকেয়া সাখাওয়াত হোসেন

Rokeya Sakhawat Hossain czyta offline

Rokeya Sakhawat Hossain [a] (powszechnie znany jako Begum [b] Rokeya; 9 grudnia 180 [c] - 9 grudnia 1932) był bengalskim myślicielem, eseistą, powieściopisarzem, reformatorem literackim i społecznym. Była pionierką przebudzenia bengalskich kobiet i pierwszą bengalską feministką.[1] Innowacje, racjonalizm i humor to nieodłączne cechy jego pism.[1] Tematyka jego esejów była szeroka i obszerna. Jej badania naukowe znajdują również odzwierciedlenie w jej esejach.1 W swoim eseju Matichur (1904) Rokeya opowiada się za równouprawnieniem płci, wzywając do ekonomicznej, społecznej i politycznej samodzielności kobiet oraz przytaczając brak wykształcenia jako przyczynę zacofanie [4] Jej Sen Sułtany (1905) uważany jest za klasykę feministycznej literatury utopijnej [8] [7] Padmarag (1924) to jej powieść. W Siege-Basini (1931) wyśmiewał oblężenie [6].